Θυμάμαι ακόμα τον τοίχο του μαγαζιού που το διάβασα.
Θυμάμαι ακόμα τη στιγμή που το πρωτοαντίκρισα.
Το διάβαζα, το ξαναδιάβαζα…
Και ενώ καταλάβαινα τι λέει,
ένιωθα ότι κάτι χάνω…
Και υπήρξαν και άλλες φορές που πήγα σε εκείνο το μαγαζί.
Και υπήρξαν κι άλλες προσπάθειες να ανακαλύψω τι χάνω .
Τζάμπα κόπος.
Μέχρι που κάποια στιγμή χωρίς να το συνειδητοποιήσω απλά σταμάτησα.
Μέχρι που κάποια στιγμή …τη χρονιά αυτή … «με χτύπησε!»
Ανακάλυψη!
Αν δεν κοιτάω εκεί που θέλω να πάω,
θα πάω εκεί που βλέπω!
Το είπα με καθαρή φωνή και ένιωθα τη φράση!
Δεν την κατανοούσα απλά, την αισθανόμουνα συγχρόνως!
Μαγεία!
Άνοιξε ένας ολόκληρος κόσμος μπροστά στα μάτια μου!
Αν δεν κοιτάω εκεί που θέλω να πάω ,
θα πάω εκεί που βλέπω!
Αν δεν κοιτάω εκεί που θέλω να πάω ,
θα πάω εκεί που βλέπω.
Δηλαδή :
Τι επιλέγω;
Να ρισκάρω;
Να κατευθυνθώ και να ακολουθήσω το ή τα θέλω μου;
Ή επιλέγω την ασφάλεια;
Και υπάρχει μία σωστή απάντηση;
Είναι υποχρεωτικό κανείς να ρισκάρει συνέχεια ;
Είναι για το καλό του το να ακολουθεί όλες του τις παρορμήσεις;
Και από την άλλη , είναι για το καλό του να μην ακολουθεί όλα τα δεν θέλω του;
Προσωπικά δεν νομίζω ότι υπάρχει μια χρυσή συνταγή επιτυχίας.
Για κάθε άνθρωπο είναι μοναδική .
Πάρα ταύτα υπάρχουν πράγματα που κανείς έχει να αφήσει πίσω του καθώς προχωρά στη ζωή του.
Απαιτήσεις , προσδοκίες, θέλω και δεν θέλω άλλων, φόβους και φοβίες, στερεότυπα, αντιλήψεις και πιστεύω που μέχρι κάποια στιγμή στη ζωή του μπορεί και να το έσωσαν .
Έχει να αναθεωρήσει απόψεις που κάπου κάπως κάποτε του πρόσφεραν, ασφάλεια και ίσως να του έδιναν εισιτήριο εισόδου στο ανήκειν. Και ίσως όλα αυτά να ήταν μια ψευδαίσθηση και να μην τη χρειάζεται πια.
Και ίσως έτσι να είναι ένας τρόπος να είναι κάθε φορά ένα βήμα πιο κοντά στα θέλω του. Μα και στα δεν θέλω του.
Έτσι ίσως να είναι ο καθένας ένα βήμα πιο κοντά στον εαυτό του.
Και ίσως έτσι να νιώσει πιο ασφαλής κανείς μέσα του.
Και ίσως έτσι να βρει τη δύναμη να ακολουθήσει τα θέλω του.
Εκείνα τα θέλω του που είναι κάτι παραπάνω από μια παρόρμηση της στιγμής.
Δεν τα υποτιμώ.
Έχουν και αυτά τη σημασία τους.
Αλλά, υπάρχουν και εκείνα τα θέλω…
Εκείνα τα θέλω που δεν είναι εκεί που κοιτάω.
Εκείνα τα θέλω που τα θέλω και βρίσκει κανείς τον τρόπο να τα φτάσει.
Εκείνα τα θέλω που όταν τα ζήσει κανείς νιώθει το μέσα του να χοροπηδάει , να πάλλεται!
Που σε ξυπνάνε!
Που σε κάνουν να χαμογελάς από την καρδιά σου!
Που σε κάνουν να θες να φωνάξεις από χαρά όταν τα ανακαλύπτεις!
Που νιώθεις ότι είναι κομμάτι σου!
Που θες να τα πραγματοποιήσεις!
Που θες να τα ζήσεις!
Για εκείνα τα θέλω μιλάω.
Και αν αγαπάς και σέβεσαι τον εαυτό σου, αξίζει να τα ακούσεις και να βρεις τον δικό σου τρόπο να τα πραγματοποιήσεις.
Αξίζει να πάρει κανείς ένα ρίσκο για να ακολουθήσει τα θέλω του.

Υ.Γ.: Ποτέ δεν είναι αργά να αρχίσεις. 

anapnoes.gr