τρυπα. Η μαμα νυχτεριδα και τα 3 μικρα της.
-Παιδια μου σημερα ειναι μεγαλη ημερα για την οικογενεια. Θα μαθετε πια να
πετατε και να βρισκετε την τροφη σας μονα σας.
-Ξεκινα λοιπον, καλε μου πρωτοτοκε μιας και εισαι ο μεγαλυτερος και βρες την
τροφη σου.
Ξεκινα το νυχτεριδακι , σβινγκ...χανεται στον οριζοντα...
Σε λιγα λεπτα επιστρεφει με το μουτρο του γεματο αιματα...
-Παιδι μου, τι καταφερες να κανεις με την τροφη;
-Μαμακα το βλεπεις αυτο το καστρο απεναντι; Απο πισω εχει ενα χωριουδακι με
λιγους κατοικους και ρουφηξα το αιμα απο ολους τους...
-Μπραβο γιοκα μου! Το ηξερα εγω πως σε μεγαλωσα σωστα...
Η μαμα προτρεπει τοτε το δευτερο νυχτεριδακι να ξεκινησει...
Σβινγκ...χανεται και αυτο με την τρομερη ταχυτητα που μονο οι νυχτεριδες
μπορουν και αναπτυσουν.
Σε περισοοτερο απο μιση ωρα επιστρεφει το μικρο με αιμα ακομα και στις
φτερουγες!
Εντυπωσιασμενη η μητερα αναφωνει
-Μα παιδι μου που ησουν , ποσο εφαγες εσυ;
-Μητερα , εκει εχει ενα καστρο , το βλεπεις; Απο πισω ακριβως εχει ενα χωριο
και πιο κατω μια μικρη πολη , σωστα;
-Ναι παιδι μου...
-Ε, εγω εφαγα αιμα απο ολους τους κατοικους...
-Με γεμισες χαρα γιε μου, μπραβο σου!
Και γρηγορα , γρηγορα και ετσι πεινασμενο που ητανε , φευγει και το
τελευταιο νυχτεριδακι, σβινγκ...ταχυτατα
Σε 5 λεπτα γυρνα πισω , βουτηγμενο στα αιματα απο πανω μεχρι κατω.!!!
Η μητερα δεν μπορει να πιστεψει στα ματια της...
-Γιε μου, μονακριβε που πηγες εσυ;
-Μανα το βλεπεις το δέντρο εκεί έξω;;
-Ναι παιδι μου
-Ε, εγω δεν το ειδα...