Είναι ένας αυτοδίδακτός καλλιτέχνης που φτιάχνει με τα χέρια του μικρά θαύματα από πέτρα, την οποία ουσιαστικά χρησιμοποιεί ως καμβά για τα έργα του.

Ο λόγος για το Στέλιο Σβολιαντόπουλο, έναν 51χρονο τεχνίτη πέτρας που έχει ως βασική ασχολία του τις τοποθετήσεις πέτρας (σε σπίτια, βρύσες κτλ).

Η οικονομική κρίση τον έκανε όμως να ανακαλύψει πως έχει ταλέντο και στο να χαράσσει μορφές πάνω στο βασικό αντικείμενο της δουλειά του, τις πέτρες, τις οποίες ζωγραφίζει στη συνέχεια δημιουργώντας έτσι κάτι πολύ διαφορετικό από τους κλασσικούς πίνακες ζωγραφικής.

Βέβαια το ταλέντο του ίσως και να έχει κληρονομικές καταβολές μια και ο παππούς του ήταν γλύπτης και τον θυμάται, όταν ήταν μικρό παιδί, να φτιάχνει, με υπομονή, αγαλματίδια.

Όπως μας περιγράφει ο ίδιος, ξεκίνησε εντελώς τυχαία κάποια στιγμή που είχε πολύ ελεύθερο χρόνο και δεν ήξερε πώς να τον αξιοποιήσει. Με ένα ατσαλόκαρφο χάραξε απλές φιγούρες, όπως λουλουδάκια, χελιδόνια κτλ πάνω σε πέτρα και είδε πως του βγήκαν όμορφα.

Σιγά σιγά το εξέλιξε περαιτέρω χρησιμοποιώντας καλέμια και ένα χαρακτικό εργαλείο. Πέρασε από τα λουλούδια στα ζώα, από εκεί στη φύση για να ακολουθήσουν πολύ δυσκολότερες χαράξεις ανθρωπογραφιών και αγιογραφιών πάνω σε πλάκες πέτρας.

Το αποτέλεσμα όσο περνούσε ο καιρός ήταν κάτι παραπάνω από θετικό κι έτσι άρχισε να δέχεται τις πρώτες παραγγελίες για να δημιουργήσει τις μορφές ανθρώπων, που έμοιαζαν πάνω στην πέτρα, λόγω βάθους, τόσο ζωντανές.

Πρόσφατα άρχισε να μπαίνει σε ακόμα πιο δύσκολα "χωράφια" φτιάχνοντας ολόκληρα γλυπτά από πέτρα, που ως γνήσιος Γρεβενιώτης δεν θα μπορούσαν να είναι άλλα από μανιτάρια. Επίσης δημιούργησε χελώνες πελεκώντας ολόκληρες πέτρες.

Οι πέτρες που χρησιμοποιεί είναι είτε ιταλικές, οι λεγόμενες σερένα, είτε γιαννιώτικες ακόμα και αλβανικές αν και τις τελευταίες λιγότερο, μια και δεν τις θεωρεί τόσο ποιοτικές.

Για να ολοκληρώσει ένα έργο του χρειάζεται από 1,5 ημέρα, το ευκολότερο, ως και δέκα ημέρες όταν έχει περισσότερες λεπτομέρειες.

Σε αυτή την εργασία, να πούμε πως δεν συγχωρούνται λάθη αφού το παραμικρό φαίνεται επάνω στην πέτρα και αναγκαστικά οδηγεί το έργο στα σκουπίδια.

Αρχικά, αφού επιλέξει την κατάλληλη πέτρα, σχεδιάζει επάνω της τη μορφή που θέλει να δημιουργήσει και μετά τη χαράσσει προσεκτικά.

Ακολουθεί το πελέκημα ώστε να αδειάσει τα σημεία όπου πρέπει να αφαιρεθεί τμήμα της πέτρας και στο τέλος κάνει το φινίρισμα, προσέχοντας πολύ τις λεπτομέρειες που θα κάνουν τη διαφορά.

Τελευταίο ακολουθεί το ζωγράφισμα των μορφών, που έφτιαξε, όπου μάλιστα έχει ένα μυστικό που δε μοιράζεται με κανέναν στη δημιουργία των χρωμάτων του.

Κι αυτό γιατί θέλει να είναι ανθεκτικά στο χρόνο και στις εξωτερικές καιρικές συνθήκες οπότε έχει δημιουργήσει τις δικές του αναλλοίωτες μίξεις χρωμάτων, οι οποίες ουσιαστικά ποτίζουν την πέτρα και δεν φεύγουν ποτέ.

Ο Στέλιος Σβολιαντόπουλος ήδη έχει κάνει την πρώτη έκθεση με έργα του στα Γρεβενά και στις 11 Δεκεμβρίου ετοιμάζει τη δεύτερη  έκθεση, στη Θέρμη Θεσσαλονίκης.

Ο ίδιος δηλώνει λάτρης της φύσης, από την οποία μάλιστα εμπνέεται σε μεγάλο βαθμό καθώς έχει μάθει να την παρατηρεί στις λεπτομέρειες της κι αυτό τον έχει βοηθήσει και στην αποτύπωση θεμάτων της.

Ε.Β

Πηγή:http://www.e-storieskritis.gr