Της Στεύης Τσούτση.
Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.
«Ήρθα δάσκαλε, γιατί νιώθω τόσο ασήμαντος που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Μου λένε ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ότι είμαι αδέξιος και χαζός. Πώς μπορώ να βελτιωθώ; Τι μπορώ να κάνω για να με εκτιμήσουν περισσότερο;’
Κάποιοι άνθρωποι έρχονται σαν άγγελοι στο δρόμο μας.
Δεν τα ξέρουμε όλα σε αυτή την ζωή και ίσως να μην προλάβουμε και να τα μάθουμε.
Αν με ρωτήσεις τι μου λείπει περισσότερο απ’ τις ανθρώπινες σχέσεις, θα σου απαντήσω η ευγένεια. Και δεν είμαι η μόνη, νομίζω.
