ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
Όταν λέω πως είμαι ψυχολόγος ξεκινάνε τα εξής:
''Πες μας ιστορίες με τρελούς
Πες μας ιστορίες που να σε τρόμαξαν με τρελούς
Καλά δεν φοβάσαι?
Πόσο δύσκολο να μαζεύεις τα σκουπίδια του κάθε ένα?''
Να ενημερώσω αρχικά οτι κάθε επάγγελμα, που συνδέεται με την ψυχική υγεία δεν σχετίζεται με τον ρόλο του ψυχαγωγού. Οι ιστορίες, που ακούμε δεν είναι τόσο αστείες, δεν είναι με τρελούς και το μόνο, που με έχει τρομάξει στην έως τώρα εμπειρία μου είναι ο πόνος, που κρύβουν τα άτομα, που μάχονται για την ψυχική τους υγείας. Ο πόνος, που δεν εξωτερικεύεται γιατί ‘τι θα πειο κόσμος’, γιατί ‘ θα πουν ότιείμαι τρελός’, γιατί ‘Θα με αγνοήσουν’ και άλλα τόσα γιατί, που και εγώη ίδια αναρωτιέμαι ΓΙΑΤΙ υπάρχουν. Επίσης τα μόνα σκουπίδια, που με δυσκολεύουν να μαζεύω είναι τα στερεότυπα, που υπάρχουν ακόμα για τον τομέα της ψυχικής ασθένειας.
Δεν έχω να πω σε κανένα ιστορίες με τρελούς. Εν έτη 2020 η λέξη τρελός δεν θα έπρεπε να αναφέρετε ούτε για αστείο σε ανθρώπους, που μάχονται για ακόμα μια μέρα επιβίωσης. Εν έτη 2020 θα έπρεπε να έχουμε μάθει την έννοια του αλτρουισμού και τον ορισμό της ψυχικής υγείας και να μην χλευάζουμε ανθρώπους, που πολεμάνε να την κατακτήσουν. Και όχι δεν έχω να πω καμία ιστορία με τρελούς. Έχω να πω χιλιάδες όμως με ανθρώπους, που έχουν ριμαγμένη ψυχή. Με ανθρώπους, που για συντροφιά έχουν ένα μαξιλάρι μόνο. Με ανθρώπους, που τα μάτια τους ήταν γεμάτη θλίψη μα δεν παραιτήθηκαν. Με ανθρώπους, που ένιωθαν να κόβεται η ανάσα τους μα έδιναν πνοή. Με ανθρώπους, που φοβόντουσαν την σκιά τους, μα προστάτευαν. Με ανθρώπους, που ο κόσμος τους στιγμάτισε για κάτι, που δεν ζήτησαν, για κάτι, που δεν επέλεξαν, για κάτι, που δεν ήθελαν. Με ανθρώπους, που δίνουν αγάπη ενώ δεν πήραν ποτέ. Με ανθρώπους, που πονάνε, μα αντέχουν. Μεγάλο μάθημα αυτοί οι άνθρωποι. Μάθημα στο οποίο για να περάσεις, πρέπει να αποτύχεις ξανά και ξανά μέχρι να αντιμετωπίσεις κάθε σου λάθος.
Σήμερα είναι η παγκόσμιαμέρα ψυχικής υγείας. Μια μέρα, που θα έπρεπε να την γιορτάζουμε κάθε μέρα προς τιμήν των ανθρώπων, που περήφανα σηκώνουν στις πλάτες τους βάρη, που δεν τους εμποδίζουν να συνεχίσουν. Προς τιμήν του πατέρα μας, της μάνας μας, του φίλου μας, του αδερφού μας, του συντρόφου μας και του εαυτού μας.
Να είστε περήφανοιγια τις πληγές σας.
Να είστε περήφανοι, που τα καταφέρατε.
Να είστε περήφανοι, που ακόμα δεν τα καταφέρατε αλλα προσπαθείτε.
Να είστε περήφανοι, που λυγίσατε
Να είστε περήφανοι, που αποτύχατε μα και που επιτύχατε
Να είστε περήφανοι.
Όχι μόνο σήμερα.
Κάθε σήμερα.
Δεν γνωρίζεις κάθε μέρα ήρωες. Όμως όταν το κάνεις άσε τους να σου πούνε την ιστορία τους.
Γιατί οι ιστορίες σας μπορεί να μοιάζουν. Και ίσως τότε δεις πως δεν είσαι μόνος.
