Μέχρι τώρα, γράφει ο Σταύρος Σουντουλίδης, μοιάζει ικανός να κάνει όσες γκέλες και ήττες χρειαστούν για να το χάσει στο τέλος!
Ολόκληρος ο οργανισμός του ΠΑΟΚ, εδώ και μήνες, λέει ότι πάει για πρωτάθλημα, ενώ δεν ξέρει, απ' την κορυφή ως τα νύχια, πως είναι να το διεκδικείς και στο τέλος να το κατακτάς! Με σκόρπιες χρονιές που μπορεί να το πάλεψε, από το 1985 μέχρι σήμερα, απλά δεν το ξέρει.
Το ότι μετά τη 10η αγωνιστική είναι κοντά στην κορυφή, δε σημαίνει απολύτως τίποτα. Στα μάτια όλων ο τωρινός ΠΑΟΚ δείχνει μια ομάδα ικανή να κάνει όσες γκέλες και ήττες χρειαστούν για να χάσει στο τέλος το πρωτάθλημα.
Με τη διαιτησία να έχει έρθει «στα ίσια της» (ο ίδιος Αρετόπουλος είχε σφυρίξει και πριν τρία χρόνια σ΄ ένα Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ, όχι κάποιος άλλος…) και να μην αποτελεί, πλέον, άλλοθι για κανένα, αυτή η ομάδα δε δείχνει ικανή ότι μπορεί να διαχειριστεί όλο αυτό το βάρος. Μακάρι να μας διαψεύσει…
Με «ένδεκα εναντίον δέκα» και με «δέκα εναντίον δέκα», απέναντι στην κουρασμένη ΑΕΚ, η απόδοση των παικτών του αποτέλεσε το βράδυ της Κυριακής ένα «ξεγύμνωμα», με το καμπανάκι να ηχεί δυνατά στην Τούμπα. Όποιος το ακούσει, το άκουσε. Οι ευθύνες, κάποια στιγμή, θα αναζητηθούν απ’ όλους τους υπεύθυνους του ποδοσφαιρικού τμήματος και όχι μόνο στον εύκολο «στόχο», τον προπονητή. Νόμος.
Σήμερα η ασπρόμαυρη πλευρά της Θεσσαλονίκης, αν όχι όλη το μεγαλύτερο κομμάτι της, έχει πέσει «να φάει» -εδώ και τώρα- τον Λουτσέσκου, που όπως είπε δεν ξέρει «τι συμβαίνει κάθε φορά που ο ΠΑΟΚ κατεβαίνει στην Αθήνα». Η κατάσταση είναι σε οριακό σημείο, με όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά, αν και υπάρχουν «φωνές», που υποστηρίζουν πως μια τρίτη αλλαγή προπονητή μέσα στη χρονιά, απλώς θα αποτελέσει άλλοθι και δε θα προσφέρει το παραμικρό στην ομάδα.
Ο Ραζβάν Λουτσέσκου, όσα μεγάλα σχέδια και όνειρα κάνει γι’ αυτόν ο πολυνίκης μπαμπάς του, ποτέ δεν ήταν ένας προπονητής που οι ομάδες του έπαιζαν ποδόσφαιρο κατοχής. Όχι μόνον η Ξάνθη, που όλοι έχουν κολλήσει, αλλά και οι προηγούμενες του. Οι Ρουμάνοι δημοσιογράφοι του είχαν βγάλει το προσωνύμιο «mister X», προφανώς γιατί κάτι τέτοιο έβλεπαν από τις ομάδες του, αλλά ο ίδιος ενοχλήθηκε όταν του το ανέφεραν οι Ελληνες την πρώτη ημέρα του στη Νέα Μεσημβρία. Δεν πειράζει. Πάμε παρακάτω…
Μετά τον ενάμιση μήνα που ο ίδιος ζήτησε, έχει εμφανίσει μια ομάδα άκρως προβλέψιμη στον τρόπο που παίζει μέσα στο γήπεδο. Και το χειρότερο; Αρχίζει να γίνεται και ο ίδιος προβλέψιμος, με τις επιλογές του, με τις αλλαγές του, με τον εν γένει τρόπο σκέψης και διαχείρισης των καταστάσεων από τον πάγκο. Ενας «φλατ» ΠΑΟΚ, που μέχρι σήμερα δεν έχει πάρει τίποτα (εξαίρεση τα δύο γκολ του Μαουρίσιο) από τ’ αστέρια του. Από τους παίκτες που ήρθαν για να κάνουν τη διαφορά, να προσδώσουν προσωπικότητα που (μας) έλειπε τα προηγούμενα χρόνια.
Δυστυχώς, για τον Λουτσέσκου, που όντως μπορεί να μην ευθύνεται για όλα τα δεινά της ασπρόμαυρης κοινωνίας από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα, η αγωνιστική φιλοσοφία και η νοοτροπία που έχει εμφανίσει ο «δικός του ΠΑΟΚ», είναι μιας ομάδας, που κοιτάει να μη χάσει το ματς. Να κάνει σωστά άμυνα, να μην εκτεθεί, να μη πάρει το παραμικρό ρίσκο ακόμη και όταν παίζει με παίκτη- παραπάνω.
Η αντίδραση που έβγαλε και η εικόνα της ομάδας στα 70’ και βάλε λεπτά στη Ριζούπολη και στα 23’-24’ στο ΟΑΚΑ παίζοντας «ένδεκα εναντίον δέκα» αυτό αποδεικνύει. Κι άντε λες, με τον Απόλλωνα Σμύρνης ήταν και άτυχος (στο δοκάρι του Μακ), απέναντι στην ΑΕΚ δεν μπορείς να πεις τίποτα. Ένα σουτ του Βιεϊρίνια, που κατέληξε σε «τσαφ» του Πρίγιοβιτς. Αυτό…
Η αποβολή του Αραούχο μόνο καλό δεν έκανε στους «ασπρόμαυρους». Κακό τους έκανε, καθώς έπρεπε να διαχειριστούν κάτι για το οποίο αποδείχθηκε πως δεν ήταν προετοιμασμένοι. Κι αυτό είναι πρόβλημα. Μεγάλο πρόβλημα νοοτροπίας και φιλοσοφίας. Οποιος είδε ή θυμάται την αντίδραση στο πρόσωπο του Σάχοφ την στιγμή που δέχθηκε αδικαιολόγητα την κίτρινη κάρτα στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου, θα καταλάβει πολύ καλά γιατί αυτός ο ΠΑΟΚ έχει πρόβλημα συμπεριφοράς, νοοτροπίας, φιλοσοφίας ως κλαμπ. Ατάραχος, απαθείς, σα να μην τρέχει τίποτα. Και το πρόβλημα δεν είναι μόνον ο Ουκρανός, εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε, ένα παράδειγμα φέραμε. Το πρόβλημα είναι συνολικό, ίσως και περίπλοκο.
Το κακό για τον ΠΑΟΚ δεν είναι οι δύο ήττες στα ντέρμπι με Ολυμπιακό και ΑΕΚ. Μέσα στο πρόγραμμα είναι, ειδικά όταν στην Αθήνα, «χάνει τα αβγά και τα πασχάλια», με το που προσγειώνεται το αεροπλάνο στο «Ελευθέριος Βενιζέλος», έχουμε διανύσει μόλις το 1/3 της σεζόν, αλλά η συνολική εικόνα και η απόδοση της ομάδας δεν σε πείθει πως «πάει για πρωτάθλημα». Ετσι, δυστυχώς, δε μπορεί να πάει πουθενά, όχι για πρωτάθλημα.
ΥΓ: Πάλι πριν από μια διακοπή, ο ΠΑΟΚ κατορθώνει (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να περνάει ένα δεκανθήμερο μέσα στην γκρίνια, την εσωστρέφεια και τη μιζέρια. Μόνον αυτός μπορεί, σχεδόν πάντα, να το καταφέρνει και αυτό…!
gazzetta.gr
