Ακόμα ένα λουκέτο. Η τελευταία πίστα είναι μακριά, ο αθλητισμός έχει ισοπεδωθεί και τα συναισθήματα, πλέον, δεν ελέγχονται. Όποιος αντέχει, ας διαβάσει…
Έχουν περάσει τέσσερις μήνες… Δε θα θυμώσω λες, θα κάνω υπομονή! Δεν περιμένεις κανείς να καταλάβει τι έχεις περάσει τέσσερις μήνες. Δεν ξέρουν. Θα έπρεπε, αλλά δε θυμούνται. Θα έπρεπε να ξέρει ο Νίκος Χαρδαλιάς το αίσθημα της νίκης, αλλά δεν το θυμάται. Θα έπρεπε να ξέρει ο Γιώργος Μαυρωτάς, τι σημαίνει να είσαι στο φυσικό σου περιβάλλον. Αλλά δεν το θυμάται. Θα έπρεπε να ξέρει ο Βασίλης Κικίλιας πώς είναι να κάνεις πλάκα στα αποδυτήρια. Αλλά δεν το θυμάται.
Έχουν περάσει τρεις μήνες. ΤΡΕΙΣ. Δε θα θυμώσω λες, θα κάνω υπομονή. Τι διάολο αθλήτρια είμαι αν δεν αντέξω; Θα ξυπνήσω και θα δώσω κίνητρο στον εαυτό μου. Θα κάνω βάρη. Γαμώτο, βαρέθηκα τις ίδιες ασκήσεις. Θα πάω για τρέξιμο. Γαμώτο, δεν μπορώ να τρέχω χωρίς λόγο. Θα πάω στα κλεφτά για μπάσκετ σε ένα ανοικτό γήπεδο. Γαμώτο, φυσάει. Πιάσε τις ρακέτες να δοκιμάσουμε και το τένις. Γαμώτο, έχει κρύο. Έχει παγωνιά. Δεν αντέχεται το έξω. Πώς να τρέξω; Πού να παίξω; Πόσα ίδια προγράμματα να επαναλάβω; Και γιατί τα κάνω όλα αυτά; Μήπως θα παίξουμε ξανά; Σύνελθε, είσαι αθλήτρια. Τα κάνεις γιατί είναι τρόπος ζωής. Τα κάνεις γιατί δεν ξέρεις αλλιώς. Ναι, αλλά δεν έχω κίνητρο. Ναι, αλλά να βρεις. Είσαι αθλήτρια και πρέπει να πειθαρχήσεις.
Είμαι εγώ; Σίγουρα δεν είμαι μόνο εγώ. Είμαστε χιλιάδες… Χιλιάδες που κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε σκεφτόμασταν το πρόγραμμα της επόμενης μέρας. Το ασκησιολόγιο. Κάποιοι θα είχαμε να δουλέψουμε πριν, άλλοι μετά, άλλοι καθόλου. Κι έπρεπε κάθε μέρα να είσαι εκεί. Να δουλεύεις εγκεφαλικά με τον εαυτό σου, να παλεύεις σωματικά με τον εαυτό σου, να παλεύεις με τα όρια σου, να μην τα παρατάς. Αθλητής είσαι. Δεν τα παρατάς. Δε γίνεται να αφεθείς. Αλλά είμαστε μόνοι μας. Πιο μόνοι μας από κάθε άλλο κλάδο, που έχει πληγεί από την πανδημία. Θες να ουρλιάξεις να έρθει κάποιος να σε σώσει. Να φωνάξεις για να βρεις το δίκιο σου. Δε θα σε ακούσει κανείς. Κι αν κάνει πως σε ακούει, να είσαι βέβαιος πως είναι για τη δική του ατζέντα, για το δικό του συμφέρον.
Χέστε τις αποζημιώσεις. Τις αναστολές. Με όλο το σεβασμό σε ανθρώπους του αθλητισμού που έχουν καταστραφεί οικονομικά. Κι εκείνοι, όμως, αν τους ρωτήσεις για τον αθλητισμό θα σου μιλήσουν πρώτα. Για την αδρεναλίνη του ανταγωνισμού. Για τον χαβαλέ στα αποδυτήρια. Για τα πειράγματα στο γήπεδο. Για τα καινούργια παπούτσια του Οκτωβρίου, που – γαμώτο – δε θα έπρεπε να είναι καινούργια Μάρτη μήνα. Για τις - είδες τις καινούργιες - εμφανίσεις; Για τον ιδρώτα. Για την ευφορία της καλής προπόνησης. Για το ποιος θα το βάλει από το κέντρο όταν τελειώσει. Για τα στοιχήματα. Για την καύλα ενός γκολ, ενός καλαθιού, μιας πάσας. Για όσα μας λείπουν. Για το σφίξιμο στο στομάχι, όταν βλέπεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εικόνες από όλο τον κόσμο να κάνουν εκείνο που σου έχουν στερήσει. Για τον θυμό που ούτε φαντάζεστε πόσος είναι.
Δεν είναι μόνο προσωπικό το κείμενο. Αν ήταν, θα έγραφα για τις συμπαίκτριές μου και πόσο μου λείπουν. Εκείνες που έχω να δω τέσσερις μήνες. Για μια ομάδα που διαλύθηκε κόντρα στο όραμα ανθρώπων που την αγαπάνε. Για τα όνειρα που συνθλίβουν κυβερνώντες, ανίκανοι να καταλάβουν τι σημαίνει αθλητισμός. Για όλα εκείνα τα γκρουπ ανθρώπων , τα οποία πάνω που άρχισαν να φτιάχνουν την καθημερινότητά τους, να βρίσκουν χημεία, να έχουν inside jokes, να παίζουν, να κερδίζουν, να χάνουν, αναγκάζονται να ζουν σε προσομοίωση «μπλε» και «κόκκινων» που βαφτίζονται ως ομάδες. Γαμώτο, πόσο μας λείπει να κάνουμε εκείνο που έχουμε αφοσιωθεί σε όλη μας τη ζωή.
Όταν αυτό τελειώσει, θα είμαστε εμείς κι εσείς. Ακριβώς, όπως το λέει εκείνη η φράση. «Μπορεί να ξεχάσω τι μου έκανες, αλλά δε θα ξεχάσω ποτέ πώς με έκανες να νιώσω». Από χθες το απόγευμα, δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις. Να τα σπάσεις όλα ή να ακούσεις πάλι τη φωνή στο μυαλό σου: Αθλητής είσαι. Πειθάρχησε. Βρες κίνητρο. Προπονήσου. Δούλεψε. Βελτιώσου. Μην τα παρατάς. Πίστεψε. Μην σκύβεις το κεφάλι. Άντεξε. Μην έχεις συναισθήματα. Κουρδίσου. Μαλακίες!
Σκέφτομαι τα κορίτσια της Εθνικής ομάδας μπάσκετ που πήγαν και προκρίθηκαν στο ευρωμπάσκετ. Σκέφτομαι την Εθνική ομάδα Πόλο που προκρίθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σκέφτομαι την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου γυναικών που έπαιξε αγώνα τον περασμένο Νοέμβριο χωρίς να επιτρέπεται να προπονείται. Τις ευρωπαϊκές επιτυχίες πόλο του Ολυμπιακού χωρίς να επιτρέπονται αγώνες. Τις επιτυχίες στο χάντμπολ. Ρε, διανοείστε τι έχετε κάνει; Νιώθετε; Ό,τι έχει αυτή η χώρα, ό,τι λίγο της έχει απομείνει είναι ο αθλητισμός και επιμένετε να τον διαλύετε; Πώς μπορείτε να τους αντικρύσετε ξανά όλους αυτούς;
Όταν όλο αυτό θα τελειώσει…
Κάποια στιγμή θα πρέπει να ακουστεί μια συγγνώμη. Απαιτούμε μια συγγνώμη! Από όλους.
Από τον Νίκο Χαρδαλιά που τόλμησε να μιλήσει για αποδεδειγμένη διασπορά σε ομαδικά αθλήματα. Να πει ψέματα σε ζωντανή μετάδοση. Από τον Βασίλη Κικίλια που δεν έχει τολμήσει να διαχωρίσει τον αθλητισμό, που αρνείται να φερθεί ως άνθρωπος που θυμάται το παρελθόν του. Από τον Λευτέρη Αυγενάκη που χαμογελάει σαρδόνια, πρεσβεύει το διαίρει και βασίλευε (σ.σ. σταδιακό άνοιγμα, ώστε να απομονώνονται οι φωνές διαμαρτυρίας), τρέχει για τις εκλογές και ως Υφυπουργός Αθλητισμού αρνείται να υπηρετήσει αυτό που γράφει το ταμπελάκι στην πόρτα του γραφείου του. Αθλητισμού! Όχι ομοσπονδιών. Όχι παραγόντων. Όχι συνδικάτων. Όχι γηπέδων. Όχι εγκαταστάσεων. ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ. Πού είναι ο αθλητισμός; Ο επαγγελματικός, ο υπερεπαγγελματικός, ο super wow επαγγελματικός, ο ερασιτεχνικός, ο υποερασιτεχνικός, ο παιδικός, ο εφηβικός, ο προπαιδικός, βάλτε όποια άλλη ταμπέλα θέλετε για να δικαιολογήσετε τα αίσχη σας.
Από τον Γιώργο Μαυρωτά και τη γενική γραμματεία αναθλητισμού. Γιατί αθλητισμός δεν υπάρχει. Γιατί όλο αυτό το διάστημα η ΓΓΑ υπόσχεται, αλλά προφανώς δεν έχει καμία δύναμη και δεν μπορεί να παίξει ρόλο στις αποφάσεις. Αν δεν μπορείτε κύριε Μαυρωτά να υπηρετήσετε αυτό που αγαπάτε, αυτό που σας έβαλε στην Βουλή και στην κυβέρνηση, υπάρχει και ο δρόμος που θα σας φέρει πίσω στον… ερασιτεχνικό αθλητισμό. Αλήθεια, ο Γενικός Γραμματέας ήταν ενήμερος για αυτό που θα γινόταν χθες; Γιατί σίγουρα οι σύλλογοι δεν είχαν ενημέρωση.
Και φυσικά από τους λοιμωξιολόγους. Αν υπάρχουν και δεν είναι σαν τον Άη Βασίλη. Αν υπάρχουν και δεν είναι ολογράμματα που απλώς εμφανίζονται στα δελτία ειδήσεων και στις εκπομπές. Αυτοί που είπαν ότι η μπάλα είναι εστία μετάδοσης του ιού. Η μπάλα! Αυτοί που εισπράττουν εκείνο που όλοι υποθέτουμε είναι μια υψηλότατη αμοιβή – και καλά κάνουν, επιστήμονες άνθρωποι – αλλά έχουν χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Κάθε ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπό τους. Αυτοί του εισηγήθηκαν το χθεσινό έκτρωμα! Ό,τι χειρότερο έχει αποφασιστεί για τον αθλητισμό. Χειρότερο από το κλείσιμο του Νοεμβρίου, χειρότερο από το παρατεταμένο λουκέτο τριών μηνών στα γήπεδα, χειρότερο από το συνεχή διαχωρισμό επαγγελματικού-ερασιτεχνικού, χειρότερο από τον μοδάτο διαχωρισμό πρωταθλημάτων αντρών και γυναικών, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την Α2 κατηγορία μπάσκετ.
Γιατί η ισότητα είναι πανέμορφη λέξη, αλλά όχι να την κάνουμε και πράξη, σωστά;
Έχει καταλάβει κανείς τι έγινε; Έχει καταλάβει κανείς το έκτρωμα που αποφάσισαν χθες και πιστοποιήθηκε σήμερα; Το μέγεθος της ντροπής αυτής της απόφασης; Την κοροϊδία, την αδιαφορία, την απαξίωση, με την οποία περιβάλλουν όσοι αποφασίζουν τον αθλητισμό; Την αδιαφορία τους για την παρακμή;
Υπάρχουν ομάδες που πληρώνουν για τεστ εδώ και δύο μήνες. Εβδομαδιαία τεστ προπονήσεων, μόνο έτσι ανοίγετε είπαν κι έτσι έγινε. Ας αφήσουμε στην άκρη το αν και σε πόσους άλλους κλάδους γίνεται κάτι παρόμοιο. Να είναι πρωτοπόρος ο αθλητισμός; Να είναι. Να πληρώσει ο αθλητισμός; Δε γαμιέται, θα πληρώσει. Παίκτες και παίκτριες ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν από την τσέπη τους για να είναι στο γήπεδο. Ο ΠΣΑΚ το έκανε. Οι ομοσπονδίες γρήγορα ή αργά έκαναν αυτό που έπρεπε. Έβγαλαν χρονοδιάγραμμα για το πρωτάθλημα. Οι παίκτες και οι παίκτριες θα το ακολουθούσαν. Με κίνδυνο σωματικής ακεραιότητας; Με κίνδυνο. Γιατί αυτή είναι η ζωή μας.
Οι ομάδες παρούσες. Πλήρωσαν έξοδα, πλήρωσαν ταξίδια, πλήρωσαν να φέρουν καινούργιες ξένες αθλήτριες. Να διατηρήσουν όσο πιο υψηλό γίνεται το επίπεδο και τον ανταγωνισμό. Για το θεαθήναι, για τη βιτρίνα, για το γαμώτο. Για αυτό που μας έχετε στερήσει: Να είμαστε στο γήπεδο και να υπηρετούμε τον αθλητισμό. Να είμαστε ανταγωνιστικοί. Ξένες αθλήτριες που ήρθαν στη χώρα μας, έκαναν μια επιλογή καριέρας, μια επαγγελματική επιλογή και μένουν μετέωρες. Οι νόμιμοι εκπρόσωποί τους, οι οποίοι είναι εκτεθειμένοι, ενδεχομένως και νομικά, τι πρέπει να τους πουν; Ελληνίδες αθλήτριες μπορεί να απέρριψαν προτάσεις να φύγουν στο εξωτερικό, γνωρίζοντας ότι θα αρχίσει το πρωτάθλημα, ότι μπορούν να παίξουν εδώ. Δεν το αποφάσισαν μόνες τους, εσείς το αποφασίσατε.
Ποιος θα τους αποζημιώσει όλους αυτούς; Από πού μπορούν να ζητήσουν τα λεφτά τους πίσω; Από πού μπορούν να βρουν το δίκιο τους; Ποιο μυαλό σκέφτηκε αυτή την απόφαση; Δηλαδή για τις επόμενες 12 μέρες – κι αν κάνουμε μια υπόθεση εργασίας ότι δε θα μπαίνουν κάθε μέρες και περισσότερες περιοχές στην πιο βαθιά απόχρωση του κόκκινου, έτσι γιατί μπορούν – επιτρέπεται να γίνονται προπονήσεις και αγώνες σε περιοχές όπως η Σαντορίνη, τα Χανιά, τα Γιάννινα, αλλά όχι στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στο Ηράκλειο, στη Λάρισα. Και πώς θα παίξει βρε σαΐνια μια ομάδα σε μια από αυτές τις περιοχές απροπόνητη; Κι αν δεν παίξει – διότι προφανώς οι ομοσπονδίες θα αναστείλουν την αγωνιστική δράση – τι θα γίνει σε 12 μέρες από σήμερα; Οι μισές ομάδες θα είναι προπονημένες και οι άλλες μισές απροπόνητες; Πώς στο καλό το φαντάζεστε μετά το πρωτάθλημα; Ποιος, για όνομα του Θεού ή του όποιου Θεού πιστεύει ο καθένας, το σκέφτηκε αυτό; Γίνεται στα αλήθεια κάποια συζήτηση για τον αθλητισμό; Ή μπαίνετε μέσα, παίρνετε πίτσες και λέτε κλείσ’ τον; Στα πόσα λουκέτα φτάνουμε στην τελευταία πίστα;
Να ξέρετε είμαστε χιλιάδες. Θυμωμένοι. Οργισμένοι. Απελπισμένοι. Μα, πάνω απ’ όλα πληγωμένοι. Αυτό που δε θα καταλάβετε ποτέ. Πόσο μας πληγώνει να μην είμαστε στο γήπεδο. Αν το είχατε σχεδιάσει, το καταφέρατε. Αν όχι, πάλι το καταφέρατε. Μας διαλύσατε…
ΥΓ. Αλλά για να μη λέμε μόνο τα στραβά, τουλάχιστον δε θα διακοπεί η Super League 2. Πάλι καλά, γιατί μόνο με Survivor δεν έβγαινε η καραντίνα!
Διαβάστε επίσης:
Ιστιοπλοΐα : Απορρίφθηκαν τα ασφαλιστικά μέτρα κατά της Ομοσπονδίας
