Ήταν δύσκολο, πραγματικά δύσκολο να συγκεντρωθείς στο άλμα, στην τεχνική, στην επίδοση. Ως θεατής, ως τηλεθεατής δεν μπορούσες να μην εντυπωσιαστείς από άλλα, την εικόνα της, την φυσική ομορφιά της… Ωστόσο η Νίκη Ξάνθου, το πανέμορφο κορίτσι του στίβου, ήταν πάντα σεμνή, απλή, ίσως και ντροπαλή, καθώς ποτέ, μα ποτέ δεν έδωσε έμφαση σε τίποτ΄ άλλο παρά μόνο σ΄ αυτό που αγαπούσε και υπηρετούσε πιστά: Τον στίβο και το μήκος. Σε μια off the record κουβέντα, όταν της ζήτησα φωτογραφίες για τη συνέντευξη μου είπε: «Ζέτα, έχω ελάχιστες από τα αγωνιστικά μου χρόνια, δεν ζητούσα από τους φωτογράφους, δεν με ενδιάφερε…» Ποια; Αυτή που οι καμεραμέν και οι φωτογράφοι λάτρευαν να απαθανατίζουν και να αναδεικνύουν!
Η Νίκη Ξάνθου στην πραγματικότητα είναι όλα τα άλλα. Είναι η κορυφαία μας αθλήτρια του μήκους, αυτή που ανέβηκε στη δεύτερο σκαλί του βάθρου του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος του 1997, αυτή που έφτασε στην κορυφή του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Κλειστού Στίβου το 2002, αυτή που για μια λεπτομέρεια έμεινε εκτός μεταλλίων στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Η αξιωματικός του Λιμενικού Σώματος, αποσύρθηκε, συνέχισε τη ζωή της, τράβηξε προ δεκαετίας και πάλι τα φώτα της δημοσιότητας στο «Dancing with the stars» και μόνο επιλεκτικά-πολύ επιλεκτικά εμφανίζεται και μιλά. Δεν μπορούσε όμως να μη μιλήσει για τη μεγάλη της αγάπη: Το μήκος και το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κλειστού στίβου στο Τόρουν της Πολωνίας…
Νίκη, παρακολουθείς καθόλου αγώνες στίβου; Γνωρίζεις τους εν ενεργεία αθλητές και αθλήτριές μας;
«Τους περισσότερους αθλητές και αθλήτριες του μήκους τους γνωρίζω. Παρακολουθώ και διαβάζω αλλά ξέρεις… αλλάζουν οι γενιές και με πολύ γρήγορους ρυθμούς μάλιστα. Κάποιοι τα παρατάνε γρήγορα, κάποιοι είναι «στάνταρ», κάποιοι αλλάζουν. Δεν τους παρακολουθώ όλους και σπάνια παρακολουθώ τα άλλα αγωνίσματα. Βλέπω γενικά, αλλά όχι με φανατισμό… έτσι όπως το κάναμε τότε».
Θα ανοίξεις τηλεόραση να δεις τους ευρωπαϊκούς αγώνες κλειστού στίβου;
«Ναι, εννοείται θα δω».
Η Σπυριδούλα Καρύδη μετέχει, μια αθλήτρια που κατέρριψε το δικό σου πανελλήνιο ρεκόρ νεανίδων. Υπάρχει λοιπόν η συνέχεια της Νίκης Ξάνθου;
«Εξαιρετική η Σπυριδούλα, που έκανε μεγάλο ρεκόρ το κορίτσι! Σκέφτομαι, «α, μπράβο, βγήκε και μια αθλήτρια η οποία επιτέλους μπορεί να κάνει πράγματα.» Παρακολουθώ με ενδιαφέρον ανά τις εποχές τους αθλητές που δοκιμάζονται. Παρακολουθώ, ας πούμε, τον Τεντόγλου. Με ενδιαφέρει να τον βλέπω, γιατί θεωρώ ότι είναι ένα πολύ μεγάλο ταλέντο».
Τα επόμενα χρόνια, μετά το δικό σου χρυσό μετάλλιο στο ευρωπαϊκό κλειστού το 2002, ως σήμερα, θεωρείς ότι ο ελληνικός στίβος ακολούθησε ανοδική πορεία;
«Η δική μου η «φουρνιά», έζησε την καλύτερη εποχή του στίβου, που ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και η πολιτεία και ο ΣΕΓΑΣ και οι χορηγοί, πάνω απ΄ όλα, στήριζαν. Ο ΣΕΓΑΣ όχι ιδιαίτερα, έπρεπε να είσαι φτασμένος για να μπορέσει να σε στηρίξει. Και η Πολιτεία μας στήριζε πάρα πολύ και είχαμε σπόνσορες. Από κει και πέρα, από το 2004 και μετά και με αφορμή και τις οικονομικές κρίσεις που προέκυψαν, κάπου νομίζω ότι ο στίβος βρέθηκε σε δεύτερη μοίρα. Δεν δόθηκε η σωστή βάση που έπρεπε να δοθεί και να στηριχτούν οι αθλητές και τα καινούργια ταλέντα- γι’ αυτό και πολλά ταλέντα χάθηκαν έτσι. Την περίπτωση της Στεφανίδη δεν τη μετράω διότι ζει στο εξωτερικό και έχει ανθρώπους που τη στηρίζουν και είναι δίπλα της χορηγοί κλπ και βρίσκεται σε ένα άλλο επίπεδο το κορίτσι-την θεωρώ την καλύτερη αθλήτρια που είχαμε ποτέ στον στίβο. Η Κατερίνα είναι λοιπόν εκτός συναγωνισμού. Τα παιδιά που μείνανε εδώ, δεν έχουν πλέον καλή «μοίρα», όσο περνάει ο καιρός δυσκολεύουν τα πράγματα, για να μπεις σε μια κατηγορία και για να κάνεις πρωταθλητισμό. Στην ουσία, όταν είσαι ταλέντο χρειάζεσαι τη στήριξη, τη χρειάζεσαι τότε, όχι όταν φτάσεις στις επιτυχές. Και λόγω της κρίσης δυστυχώς τα παιδιά δεν έχουν ούτε χορηγούς και οι περισσότεροι γονείς δεν μπορούν να τα στηρίξουν. Ο στίβος δεν είναι από τα αθλήματα, όπως το τένις λχ, που πρέπει εκ των πραγμάτων να υπάρχει ένα οικονομικό υπόβαθρο. Στο στίβο, σε πολλές περιπτώσεις, οι γονείς είναι βιοπαλαιστές και δεν μπορούν να στηρίξουν τα παιδιά τους. Και τα παιδιά εγκαταλείπουν πριν ακόμη ξεκινήσει η καριέρα τους».
Η στόφα της Νίκης Ξάνθου μπορεί να ξαναϋπάρξει στα άλματα;
«Ήδη η Σπυριδούλα, όπως είπα, έχει δώσει φοβερά δείγματα για την ηλικία της. Μου έχει πάρει το πανελλήνιο ρεκόρ νεανίδων, το οποίο ήταν πολύ μεγάλο. Οπότε δείχνει ότι το κορίτσι αυτό έχει τη στόφα. Δεν γνωρίζω κάποια άλλη νεαρή αθλήτρια που να έχει φανερώσει ανάλογα δείγματα. Παλιότερα υπήρχαν κάποια ταλέντα τα οποία στην πορεία… Ξέρεις, στην εφηβεία υπάρχει κάποια αλλαγή, είτε σωματικά, διαφοροποιούνται και οι προτεραιότητες, ζούμε και σε μια διαφορετική κοινωνία με άλλες παραστάσεις και άλλα ερεθίσματα. Μπορεί τα παιδιά να ξεφύγουν και σε συνδυασμό με το ότι δεν στηρίζονται όπως πρέπει εγκαταλείπουν. Βέβαια δεν έχω παρακολουθήσει πολύ τις μικρές κατηγορίες ώστε να πω αν υπάρχει ένα κορίτσι που ακολουθεί, ίσως να υπάρχουν παιδιά σε διασυλλογικό επίπεδο, τα οποία να μη γνωρίζω εγώ».
Εκφράστηκες με θαυμασμό για τον Τεντόγλου ωστόσο.
«Τον παρακολουθώ, ενημερώνομαι, βλέπω τα άλματά του και θεωρώ ότι είναι μεγάλο ταλέντο και έχει πολύ χρόνο μπροστά του να δείξει και να πετύχει πολλά πράγματα. Έχει τη στόφα. Ανά καιρούς βρίσκομαι και με τον Πομάσκι και τα συζητάμε… είναι και δουλευταράς, δουλεύει πολύ ο Μίλτος. Γιατί δεν φτάνει μόνο το ταλέντο, όπως ξέρεις, πρέπει και να το θέλεις πολύ και να δουλεύεις πολύ. Αυτός τα έχει όλα, έχει και το ταλέντο και τη θέληση, οπότε νομίζω ότι θα πετύχει σπουδαία πράγματα αυτό το παιδί».
Η σημαντικότερη ανάμνησή σου από το ευρωπαϊκό της Βιέννης το 2002 και το χρυσό μετάλλιο;
«Αναμνήσεις… κοίτα η καλύτερη ανάμνηση που μπορεί να έχει ένας αθλητής από έναν μεγάλο αγώνα είναι ένα μετάλλιο. Το μετάλλιο και η στιγμή που ανεβαίνεις στο βάθρο και ακούς τον εθνικό ύμνο είναι το καλύτερο. Θυμάμαι, αυτό που μου έχει μείνει από τον αγώνα είναι … αν θυμάμαι καλά, στο πέμπτο άλμα μια αθλήτρια -και ενώ ήμουν στην πρώτη θέση- έκανε μεγαλύτερο άλμα, οπότε βρέθηκε εκείνη να προηγείται και εγώ ήμουν δεύτερη. Και εκεί βρήκα τη δύναμη, βρήκα και το πάθος και είπα, «όχι δεν θα το χάσω αυτό το χρυσό μετάλλιο.» Και στο έκτο άλμα, ήμουν καλύτερη και κέρδισα το χρυσό. Θυμάμαι αυτή τη μάχη την εσωτερική και την απόφαση, «όχι δεν θα το χάσω!»
Πρωτοφανείς καταστάσεις ζούμε με την πανδημία και στον αθλητισμό. Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα… χωρίς θεατές!
«Εμένα, πάντα ο κόσμος μου προσέθετε πάρα πολύ στην ψυχολογία μου. Νομίζω βέβαια ότι υπάρχουν κάποιοι αθλητές που δεν θέλουν το χειροκρότημα στο άλμα- αυτό που ο κόσμος σου δίνει το ρυθμό. Εκείνους νομίζω ότι δεν θα τους επηρεάσει ιδιαίτερα, γιατί θέλουν λίγο ησυχία για να αυτοσυγκεντρωθούν. Εμένα με βοηθούσε ο κόσμος. Κέρδιζα από τον κόσμο και νομίζω ότι, αν αγωνιζόμουν σήμερα θα μου στοίχιζε το ότι δεν υπάρχουν θεατές. Αλλά δυστυχώς οι συνθήκες είναι τέτοιες που πρέπει να το σεβαστούμε. Είναι καλό το ότι τουλάχιστο γίνεται το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, γιατί όπως ξέρουμε, μεγάλες διοργανώσεις όπως οι Ολυμπιακοί δεν έγιναν καν πέρυσι. Τουλάχιστον τώρα, επί ίσοις όροις θα αγωνιστούν οι αθλητές, χωρίς κόσμο, οπότε πάλι ο καλύτερος θα κερδίσει».
Για τις εκλογές του ΣΕΓΑΣ, υποστηρίζεις Τασούλα Κελεσίδου ή Σοφία Σακοράφα;
«Εμένα η Τασούλα είναι και πολύ φίλη μου και την αγαπάω πολύ σαν άνθρωπο. Στηρίζω την Τασούλα γιατί είναι ένα άτομο που έχει φέρει τεράστιες επιτυχίες, είναι άτομο με ήθος, με σοβαρότητα, χωρίς έπαρση και τη σέβομαι σαν άνθρωπο και σαν αθλήτρια. Την γνωρίζω προσωπικά και το ήθος της δεν υπάρχει εύκολα στο χώρο. Γενικά ο στίβος είναι ένας χώρος με ήθος, αλλά η Τασούλα ξεχώριζε και ξεχωρίζει ακόμη, δεν έχει αλλάξει κάτι στο χαρακτήρα της. Κάτι πράγματα που συζητιούνται από δω κι από κει, “απ το ένα αυτί μπαίνουν απ΄ το άλλο βγαίνουν” γιατί ξέρω την Τασούλα. Και θα ήθελα πάρα πολύ να την δω πρόεδρο, νομίζω ότι το αξίζει, καθώς έχει δείξει πάρα πολύ ωραία δείγματα, όταν δουλεύει πετυχαίνει τους στόχους της. Ο ΣΕΓΑΣ δεν επέτρεπε στους πρωταθλητές να αναλάβουν πόστα, ενώ θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι που θα βρίσκονταν μέσα σε μια ομοσπονδία στίβου. Δεν άφηναν κανένα να μπει σ΄ αυτό το χώρο, εκτός και αν εξυπηρετούσε κάποια δικά τους κριτήρια. Αυτό είναι καιρός να αλλάξει και να μπουν άτομα που γνωρίζουν και όχι άτομα τα οποία δεν έχουν περάσει από τον πρωταθλητισμό. Πάνω απ΄ όλα είναι ο αθλητής που θα φέρει τις επιτυχίες και όχι ο αθλητής να έρχεται σε δεύτερη μοίρα πάντα. Είτε αφορά την οικονομική στήριξη, είτε το οτιδήποτε. Ευτυχώς παρατηρώ ότι από πλευράς Πολιτείας γίνονται προσπάθειες να αλλάξει όλο αυτό το τοπίο, με την ψήφιση του νόμου για τις θητείες και τους «ισόβιους» παράγοντες, όπως και άλλες προσπάθειες, που θα μπορέσουν να φέρουν ένα καλύτερο αύριο στον αθλητισμό».
Θα σε ενδιάφερε να αναλάβεις κάποιο πόστο, εφόσον σου ζητηθεί, μετά τις εκλογές του ΣΕΓΑΣ;
«Όχι, όχι, δεν θα΄ θελα να ασχοληθώ, είναι ένας χώρος που τον υπηρετούσα με όλη μου την ψυχή, το έκανα από την πλευρά της αθλήτριας και δεν θα με ενδιάφερε να ασχοληθώ από άλλη θέση. Έφυγα και χορτασμένη από το χώρο. Υπήρξε ένας κύκλος ο οποίος έκλεισε… με ενδιαφέρει όμως το μέλλον του αθλήματος που έκανα και που με ανέδειξε. Με ενδιαφέρει να υπάρχει συνέχεια και να υπάρχουν καινούργια ταλέντα και καινούργιες επιτυχίες. Αυτός ο χώρος μου προσέφερε πάρα πολλά και επιθυμία μου είναι να υπάρξουν και άλλα ποδιά τα οποία θα προσφέρουν στην πατρίδα μας επιτυχίες».
SPORTS3.GR
Διαβάστε επίσης:
