Γενικά, λέγεται ότι είναι καλό να το ελέγχουμε και να μην το αφήνουμε να επεκτείνεται, διότι, αν συνοδευτεί κι από άλλα νοσηρά χαρακτηριστικά, μπορεί να μη μας ωφελεί πλέον.
Ωστόσο, μένοντας στο λειτουργικό “ονειροπόλημα” και τη λειτουργική φαντασιωσική κατάσταση, πρέπει να ξέρουμε ότι μας κάνει καλό. Αν σκεφτούμε τις στιγμές που ονειροπολούμε, θα διαπιστώσουμε ότι δε συμβαίνει πάντα και σε όλες τις περιστάσεις.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος τείνει να βρίσκει τρόπους αποσυμφόρησης κι αποσυμπίεσης του ψυχισμού από το πολύ άγχος που μας προκαλεί ο εντατικός τρόπος ζωής μας -ειδικά στη Δύση.
Σαφώς κι αυτό εντοπίζεται σε πολλές ιστορικές και χρονικές περιστάσεις, όπου δεν ήταν τόσο εντατικοποιημένη η ζωή μας, όμως ας μην ξεχνάμε τις ψυχολογικές διεργασίες από που ο καθένας μας κάνει. Τώρα πια είναι πιο έντονο και διαδεδομένο.
Συνεπώς, η φαντασίωση μας κάνει καλό! Είναι ένας πολύ καλός τρόπος να κάνουμε μικρές προσωπικές και... prive αποδράσεις από την καθημερινότητά μας, χωρίς κανένας να το ξέρει κι αυτό από μόνο του το κάνει γοητευτικό.
Ειδικά όταν η φαντασίωση συνδυάζεται με συντονισμένες αναπνοές (εισπνοή από τη μύτη κι εκπνοή από το στόμα) και κάποια νοητική χαλαρωτική εικόνα, τότε σίγουρα όχι μόνο κάνουμε μίνι απόδραση, αλλά γεμίζουμε με θετική ενέργεια κι όρεξη για την υπόλοιπη μέρα ή κάνουμε μία καλή χαλάρωση πριν από τον ύπνο μας.
Σε άλλες περιπτώσεις, μπορεί να είμαστε αγχωμένοι για μελλοντικά ζητούμενα πράγματα και να φαντασιωνόμαστε ότι είμαστε ήδη εκεί, ότι τα έχουμε καταφέρει. Κανένα πρόβλημα, είναι λογικό. Μάλιστα, μία καλή παρατήρηση στο επαγγελματικό coaching είναι “fake it till you make it”, δηλαδή να συμπεριφέρεσαι σα να είσαι ήδη εκεί που θες να πας.
Έτσι κάνεις κομμάτι σου αυτό που θέλεις να κάνεις, περιεργάζεσαι πιθανές εκβάσεις, εξετάζεις λεπτομέρειες κι επενδύεις ενεργειακά τον στόχο σου θετικά. Κι όλα αυτά χωρίς το άγχος της διανοητικοποίησης και της εντατικής σκέψης επί τούτου. Κι αν πιστεύεις ότι το Σύμπαν ακούει, τότε, σε αυτήν την περίπτωση, να ξέρεις ότι θα σου φέρει κι αυτό που θέλεις.
Εξάλλου, οι συντονισμένες αναπνοές συνδυαστικά με τη φαντασίωση - “ονειροπόλημα”, χαλαρώνουν το σώμα κι ό,τι περιεργάζεσαι νοητικά περνάει σε ένα βαθύτερο επίπεδο συνειδητότητας, το οποίο και προγραμματίζεται ανάλογα.
Είναι κάτι παρόμοιο με αυτό που συνέβαινε αρκετά χρόνια πριν, όπου είχαμε Cds ή , πιο παλιά, κασέτες, οι οποίες περιείχαν ακουστικά αποσπάσματα επίδειξης δύναμης κι ελευθερίας και τα βάζαμε να αναπαράγονται κατά τη διάρκεια του ύπνου μας, κυρίως στο στάδιο πριν από τον ύπνο, όπου το προσυνειδητό και το υποσυνείδητο είναι πιο ευάλωτα.
Έτσι, όλα αυτά που ακούγαμε μηχανικά, περνούσαν με τη μία σε ένα ενδότερο ψυχικό επίπεδο και το συντόνιζαν ανάλογα.
Κάπως έτσι μπορούμε να εξηγήσουμε και τη συντονισμένη φαντασίωση - “ονειροπόληση”. Τι πιο καλό από το να χαλαρώνουμε σκεπτόμενοι κάτι που θέλουμε να γίνει; Ακόμα κι αν δεν είναι πρακτικά εφικτό, μας βοηθάει να χαλαρώσουμε. Βέβαια, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να μην σχεδιάζουμε όλη την καθημερινότητά μας γύρω από -παραδείγματος χάριν να κοιμόμαστε μόνο έτσι ή να “πιάνουμε” τον εαυτό μας να το κάνει διαρκώς.
Ας αποδεσμευτούμε από τα υπερεγωτικά δεσμά μας κι ας αφεθούμε λίγο στον εαυτό μας, ας παρατηρήσουμε τι μας χαλαρώνει και τι μας αρέσει να φαντασιωνόμαστε. Ας μη νιώθουμε ντροπή για ό,τι περνάει από το μυαλό μας ενώ χαλαρώνουμε. Είναι σοφό να το αποδεχτούμε και να το αγκαλιάσουμε. Πρόκειται για δικά μας κομμάτια, τα οποία όσο παραμένουν μη αποδεκτά, θα παραμένουν και θαμμένα βαθιά μέσα μας.
Όμως, αυτά μπορεί να μας βοηθήσουν σε πολλές πτυχές της καθημερινότητάς μας, αρχής γενομένης από τη χαλάρωσή μας. Ό,τι υπάρχει μέσα στο κεφάλι μας είναι δικό μας κομμάτι, είναι τμήμα μας και το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε για εμάς είναι να το αγαπήσουμε και να το αφήσουμε να αναπτυχθεί. Αυτό που θα κερδίσουμε θα είναι περισσότερη αυτογνωσία, καλύτερη χαλάρωση κι ανάπτυξη προσωπικών δεξιοτήτων και κλίσεων.
Το “ονειροπόλημα” αποτελεί τμήμα ενός υγιούς ψυχισμού
simplylife
