Το να γυρεύεις, με δίψα σχεδόν, ένα ελάττωμα,
ένα σφάλμα,
μια αποτυχία του άλλου για να το μεγεθύνεις, να το απολυτοποιήσεις, να το προβάλεις,
να το διαδώσεις, να τον κατηγορήσεις, δεν είναι μόνο από μειονεξία σου,
είναι ίσως απλώς κακία.
Δούλεψα αρκετά χρόνια πάνω σε ψυχοθεραπείες, αναλύσεις και όλα τα σχετικά για να επιστρέψω σ΄εκείνο που, όπως όλοι, από πάντα μου ήξερα:
Δεν προέρχονται οι αρνητικές συμπεριφορές οπωσδήποτε από πληγές και στερήσεις στα παιδικά μας χρόνια.
Ναι, υπάρχουν και οι κακοί άνθρωποι!
αναπνοές
Της Μάρως Βαμβουνάκη.
