Ένα νιόπαντρο ζευγάρι αδυνατεί να τεκνοποιήσει.
Μια μέρα, ο σύζυγος συναντά τυχαία στον δρόμο
τον παπά που τους πάντρεψε.
- Γεια σας Πάτερα Ιάκωβε , με θυμόσαστε ;
- Βρε βρε. Μα και βέβαια σε θυμάμαι , εγώ σε πάντρεψα
πριν 2 χρόνια περίπου. Πώς πάει η οικογένεια... έχετε
κάνει κανένα παιδί;
- Μπα όχι, σταθήκαμε πολύ άτυχοι. Προσπαθήσαμε αλλά...
- Έλα μην κάνεις έτσι. Δεν θα σε αφήσει έτσι ο θεός.
Αύριο πρόκειται να πάω στο Αγιο Όρος... Με την ευκαιρία
θα κάνω μια παράκληση και θα ανάψω και ένα κεράκι για σας.
- Σ ευχαριστώ πάτερ... να σαι καλά.
Περνάνε λοιπόν κάτι χρόνια... και ο πάτερ Ιάκωβος συναντά
την γυναίκα με δύο μωρά στην αγκαλιά, άλλα δύο στο
καροτσάκι!!
- Βρε βρε. Καλημέρα... να σου ζήσουν τα παιδάκια!
- Ευχαριστώ πάτερ.
- Ο θεός σας βοήθησε βλέπω και αποκτήσατε επιτέλους
παιδιά.
- Ναι, δεν έχουμε παράπονο γι αυτό. Έχουμε τρία δίδυμα και
αυτά εδώ τα τέσσερα. Σύνολο δέκα παιδιά... και μόλις εχθές
έμαθα πως είμαι πάλι έγκυος.
- Αα, υπέροχα. Ο άντρας σου που είναι;
- Πήγε στο Αγιο Όρος. Έφυγε βιαστικά εχθές.
- Τι πήγε να κάνει στο Αγιο Όρος ;
- Δεν είμαι σίγουρη. Κάτι μουρμούραγε καθώς έφευγε πως
"θα έσβηνε ένα γαμημένο κερί"