Πιάνει κουβέντα, και την ρωτάει το γνωστό «Πόσο πάει?»

«500 δολάρια για αρχή με μια μ@λ@κία» απαντάει η πουτ@να.
«Πεντακόσια δολάρια! Για μια μ@λ@κία! Παναγιά μου! Δεν μπορεί μια μ@λ@κία να κοστίζει τόσο!» λέει ο τύπος.
«Βλέπεις το εστιατόριο στη γωνία»? ρωτάει η πουτ@να.
«Ναι».
«Βλέπεις το εστιατόριο με τα φώτα δυο τετράγωνα πιο κάτω»? ξαναρωτάει η πουτ@να.
«Ναι».
«Και μετά απ’ αυτό, βλέπεις και το τρίτο εστιατόριο»?
«Ναι».
«Ε λοιπόν, αυτά και τα τρία είναι δικά μου. Και είναι δικά μου γιατί τ’ αγόρασα με τα λεφτά πού παίρνω παίζοντας μ@λ@κίες των πεντακοσίων δολαρίων» λέει η πουτ@να.

Ο τύπος σκέφτεται: «Τι διάολο, μια φορά μονάχα ζούμε. Θα το δοκιμάσω».
Καταλήγουν σε ένα κοντινό Motel. Λίγο αργότερα ο τύπος κάθεται στο κρεββάτι και συνειδητοποιεί ότι μόλις είχε την εμπειρία της καλύτερης μ@λ@κίας της ζωής του, που σίγουρα άξιζε τα $500, και ίσως και παραπάνω.

Τρελαμένος απ’ αυτό που έζησε, τής λέει: «Φαντάζομαι ότι το τσιμπούκι θα κοστίζει 1.000, έτσι»?
«1.500»
«1.500? Αμάν! Δεν μπορεί να υπάρχει τσιμπούκι με 1500 δολάρια γαμώτο!»
«Για έλα εδώ στο παράθυρο αγόρι μου!» λέει η πουτ@να. «Βλέπεις το Καζίνο απέναντι? Δικό μου είναι. Και είναι δικό μου γιατί τ’ αγόρασα με τα λεφτά πού παίρνω παίζοντας τσιμπούκια των χιλίων πεντακοσίων δολαρίων, που σε διαβεβαιώνω ότι αξίζουν κάθε cent τους».

Ο τύπος, θολωμένος ακόμα από την μ@λ@κία που είχε παιχτεί, σκέφτεται ότι θα αναβάλει για ένα μήνα την πληρωμή κάποιας δόσης που χρώσταγε, και τής λέει «Προχώρα!».

Δέκα λεπτά αργότερα, κάθεται στο κρεββάτι ακόμα πιο φλασαρισμένος από πριν. Δυσκολεύεται να το πιστέψει, αλλά αισθάνεται ότι για αυτό που πέρασε, τά 1.500 ήταν λίγα. Αποφασίζει να αναβάλλει την αγορά τού καινούργιου αυτοκινήτου του που ήταν στο πρόγραμμα, και να βουτήξει πιο βαθιά σ’ αυτή την ανεπανάληπτη ηδονή που του προσέφερε αυτή η κοινή γυναίκα.

«Πόσα θέλεις τώρα για λίγο μ@υν@κι?» τη ρωτάει.

«Για έλα εδώ λίγο στο παράθυρο να σου δείξω κάτι» λέει η πουτ@να. «Βλέπεις το Las Vegas, με τα Καζίνο του, τα φώτα, τα ξενυχτάδικα, τα αυτοκίνητα, τους πύργους...?»
«Όχι, μη μου πεις ότι σου ανήκει ολόκληρη η πόλη!» κάνει ο τύπος.
«Όχι, θα μου ανήκε όμως, αν είχα μουν@κι!...» λέει η πουτ@να.