κοιτάω αριστερά και τι να δω?
Μια τύπισσα, με πατημένα 120,
να κοιτάζεται στον πλαϊνό καθρέφτη & να βάζει κραγιόν..
Και φυσικά, έτσι αφηρημένη όπως ήταν,
είχε αρχίσει να μπαίνει στη λωρίδα μου!
Τρόμαξα τόσο που μου έπεσε η ξυριστική μηχανή
απ’ το ένα χέρι και το σάντουιτς από το άλλο.
Προσπάθησα να κουμαντάρω το τιμόνι με τα γόνατα,
μου φεύγει και το κινητό όπως το κρατούσα με τον ωμό
και μιλούσα, πέφτει μέσα στον καφέ που είχα ανάμεσα
στα πόδια μου, έγιναν τα πλήκτρα του laptop χάλια..
Πάλι καλά που δε βράχηκε η εφημερίδα που είχα πάνω στο τιμόνι..

Γυναίκες οδηγοί, σου λέει μετά...