Στον έλεγχο αποσκευών από Νέα Υόρκη προς Αθήνα, μια κυρία περιμένει στην ουρά πίσω από έναν παπά.
- Πάτερ, μπορώ να σας πω;
- Τι είναι τέκνο μου;
- Ξέρετε, έχω αγοράσει ένα επαγγελματικό σεσουάρ για τα μαλλιά μου και φοβάμαι ότι θα με αναγκάσουν να πληρώσω τέλος εισαγωγής γιατί η αξία του είναι κάπως μεγάλη.
- Κι εγώ τι μπορώ να κάνω γι' αυτό;
- Μήπως μπορείτε να το κρύψετε κάπου στα ράσα σας; Εσείς είστε ιερωμένος, δεν πρόκειται να σας κάνουν έλεγχο.
- Μα τι λες, τέκνον μου; Μπορώ εγώ να παρανομήσω;
- Μα δε θα παρανομήσετε. Απλά εκμεταλλευόμαστε λίγο το γεγονός ότι δε θα σας ψάξουν!
- Κι αν με ψάξουν;
- Ε, πείτε ένα ψεματάκι!
- Συγνώμη τέκνον μου, ψέματα εγώ δε λέω!
- Καλά, τέλος πάντων, είμαι σίγουρη ότι κάτι θα σκεφτείτε. Κι αν δεν τα καταφέρουμε, πληρώνω το τέλος στην ...τελική (-:
Ο παπάς το σκέφτεται λίγο και δέχεται.
Όταν έρχεται λοιπόν η σειρά του να περάσει από τον έλεγχο, γίνεται ο εξής διάλογος:
- Έχετε να δηλώσετε τίποτα, πάτερ;
- Από τη μέση και πάνω όχι, τέκνο μου!
- Ε; Γιατί, από τη μέση και κάτω δηλαδή;
- Ομολογώ ότι κουβαλάω ένα υπέροχο εργαλείο που σχεδιάστηκε για τις γυναίκες. Δυστυχώς είναι ακόμα αχρησιμοποίητο!
Ο υπάλληλος χαμογελάει και τον αφήνει να περάσει.
