Οι ομάδες και οι οδηγοί, το πρόγραμμα, οι νέοι κανονισμοί και το ρεκόρ με 23 GP μέσα σε μία χρονιά.
Επιμέλεια: Δημήτρης Μπαλής, Πάνος Διαμάντης
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, η Formula 1 αποτελούσε το αγαπημένο μου σπορ, στον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Μπροστά στην ασπρόμαυρη τηλεόραση, τότε, όποια στιγμιότυπα υπήρχαν, τα ρουφούσα όπως το νερό το σφουγγάρι και ναι, έχουν δει τα μάτια μου συγκλονιστικές σκηνές, απίστευτες προσπεράσεις, και τραγικά ατυχήματα.
Δεν ξεχνώ τον Νίκι Λάουντα παγιδευμένο στην Ferrari που καιγόταν στο Νίρμπουργκριν, το 1976, να προσπαθούν απελπισμένα να τον σώσουν. Με παραμορφωμένο πρόσωπο, βρήκε το κουράγιο, μετά από έναν μήνα, να ξανακαθίσει στο μονοθέσιο. Ο Λάουντα, ο αγαπημένος μου πιλότος, που κάποτε μου έδωσε μια μικρή, ραδιοφωνική συνέντευξη στη Διεθνή Εκθεση της Γενεύης, θα λείπει πάντα από την F1 (έφυγε από τη ζωή το 2019), της οποίας αποτέλεσε υψηλή προσωπικότητα με τρεις παγκόσμιους τίτλους.
Αρχισυνταξία: Δημήτρης Μπαλής
Ούτε έχω σβήσει από τη μνήμη μου τις επικές προσπεράσεις του Αϊρτον Σένα με την Toleman, επί του Λάουντα με τη McLaren στο βροχερό Μονακό το 1984, την επαφή που είχαν οι δύο McLaren Honda των Σένα και Προστ στο ιαπωνικό Grand Prix του 1989, που βγήκαν εκτός πίστας, και βεβαίως τον θάνατο του Σένα στην Ιμολα την Πρωτομαγιά του 1994.
Δυστυχώς, συνήθως θυμόμαστε τα άσχημα περιστατικά από τον μηχανοκίνητο αθλητισμό και σπανίως τα ευχάριστα στιγμιότυπα, καθώς αυτά προκαλούν την είδηση και λιγότερο η νίκη ή η κατάκτηση του τίτλου.
Θα θυμάμαι όμως, πάντα το θλιμμένο και κλαμένο πρόσωπο του Μάσα, που έχασε τον τίτλο μέσα στην πατρίδα του από τον Χάμιλτον, το 2008. Ηταν από τις στιγμές που τον σημάδεψαν, όπως μου είχε πει σε μια συνέντευξη που μου είχε παραχωρήσει στην Αθήνα.
Δεν πρόκειται να ξεχάσω κανέναν από τους ήρωες των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων. Εκείνους του οδηγούς που ήταν και μηχανικοί. Εμπαιναν στην πίστα και έβγαιναν, κάνοντας υποδείξεις στους μηχανικούς για το τι πρέπει να διορθώσουν.
Άλλες εποχές θα μου πείτε, διότι τώρα, η τηλεμετρία τα κάνει όλα. Οι μηχανικοί καθοδηγούν τον οδηγό, που απλά είναι ο χειριστής στην πίστα.
Ωστόσο, μπορεί οι σημερινοί πιλότοι να βγήκαν από τα paly station και τους simulators, έτοιμοι από τα 18 τους να καθίσουν σε μονοθέσιο της F1, όμως δεν τους λείπει το ταλέντο. Μπορεί ορισμένοι να είναι ακόμα αμούστακα παιδιά, παιδιά του διάσημου μπαμπά (Μικ Σουμάχερ, Κάρλος Σάινθ, Μαξ Φερστάπεν), αλλά ούτε η ταχύτητα τους λείπει, ούτε το σθένος.
Και ναι, ρισκάρουν αλλά με περισσότερη σιγουριά, καθώς τα μονοθέσια, πλέον, είναι όσο πιο ασφαλή γίνεται. Ο θάνατος του Αϊρτον Σένα άλλαξε τα μέτρα ασφάλειας στην πίστα, αλλά και τους κανονισμούς για τα μονοθέσια. Όπως και ο θάνατος από κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις του Ζιλ Μπιανκί, 8 μήνες μετά το χτύπημα στο κεφάλι, περνώντας κάτω από ένα γερανό στον αγώνα της Ιαπωνίας. Το προστατευτικό Halo, πλέον θωρακίζει το κεφάλι και σώζει ζωές.
Δείτε περισσότερα
https://www.sport24.gr/longreads/formula-1-o-apolytos-odigos-gia-to-2021.9181553.html
sport24.gr
Διαβάστε επίσης:
