«Θα σου κάνω τη ζωή ποδήλατο», έτσι δεν λέμε; Όμως για τον μαθητή της παρέας Χρήστο Σανδαλάκη και τον δάσκαλο Σωτήρη Μπρέτα η ποδηλασία αποτελεί κοινό τρόπο ζωής, έκφρασης.

Καβαλώντας το tandem (διπλό) ποδήλατο και κάνοντας αμέτρητες ορθοπεταλιές, άρχισαν από το 2018 να δημιουργούν τη δική τους ιστορία και οι Παραολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο (24 Αυγούστου-5 Σεπτεμβρίου 2021) όλο και ζυγώνουν.

Καθίστε να σας τους συστήσουμε. Το θηρίο από την Κρήτη, ο 21χρονος Χρήστος Σανδαλάκης γεννήθηκε με απώλεια όρασης κοντά στο 98%, όμως η πάθηση δεν εξελίχθηκε σε τροχοπέδη και στο πρόσωπο του 30χρονου Βολιώτη, Σωτήρη Μπρέτα βρήκε τον ιδανικό οδηγό του.

Και το μεταξύ τους δέσιμο αποδείχθηκε τόσο επιτυχημένο, εντός κι εκτός πίστας, που ο Χρήστος πάντρεψε τον Σωτήρη, επισφράγισμα μιας δυνατής φιλίας.

«Ο Χρήστος βλέπει τα πάντα…»

Πίσω στο θέμα μας, το tandem bike, όπου ο αρτιμελής έχει το ρόλο του οδηγού, είναι αυτός που έχει την αγωνιστική… μπαγκέτα και ο μη αρτιμελής ακολουθεί τις εντολές του.

Μη αρτιμελής, μάλιστα. Για διαβάστε τι λέει ο Σωτήρης Μπρέτας.

«Ο Χρήστος είναι ένας άνθρωπος που αυτοεξυπηρετείται, δεν λογαριάζει, δεν χαμπαριάζει τίποτα, δηλαδή δεν θα σταθεί στην όραση για να μου παραπονεθεί, κάποιες στιγμές νομίζω ότι βλέπει τα πάντα.

Με τι δύναμη, πώς το κάνει, δεν ξέρω. Αν τον ρωτήσεις τώρα “βλέπεις;”, θα σου πει “ναι”, “τι βλέπεις;”, “τα πάντα”».

«Είμαι τυχερός που έγινε εκ γενετής»

Δύναμη ψυχής, θέλησης, πώς το εξηγεί ο Χρήστος;

«Ούτε ο γιατρός μπορεί να το εξηγήσει, ενώ φαίνεται στα χαρτιά και στις εξετάσεις πως είμαι σχεδόν ολικά τυφλός, έχω μάθει να το διαχειρίζομαι μέσω της προσαρμογής.

Για παράδειγμα, αν μπω σε έναν χώρο θα χρειαστεί πρώτα να τον περιεργαστώ, να τον συνηθίσω, μετά θα είμαι άνετος, παίζω πολύ με τις υπόλοιπες αισθήσεις.

Και γι αυτό όταν με ρωτούν “αν θα προτιμούσα η ασθένεια να ερχόταν στην πορεία”, απαντώ πως “όχι, προτιμώ 100% εκ γενετής”.

Στην άλλη περίπτωση η προσαρμογή θα ήταν περισσότερο επίπονη. Είμαι τυχερός που έγινε εκ γενετής.

Δόξα τω Θεό είχα φίλους και κύκλο που ποτέ δεν μου έδειξαν το πρόβλημά μου, ήταν άνθρωποι που ποτέ δεν θα έκαναν κάτι για να νιώσω άσχημα.

Στο σχολείο είχα βιβλία ειδικά διαμορφωμένα για εμένα, με μεγαλύτερα γράμματα, τα έχω κρατήσει για ενθύμιο.

Αλλά αν δεν υπήρχαν οι γονείς μου δεν θα είχα κάνει τίποτα, τώρα δεν θα ήμουν εδώ να συνομιλούμε».

Μπρέτας: «Αρχικά έπαθα σοκ»

Η γνωριμία έγινε μέσω του κρητικού προπονητή Νίκου Κουμπενάκη και κάθε αρχή και δύσκολη. Από τη μία το άγνωστο, αλλά από την άλλη η πρόκληση.

Και κάπως έτσι Σωτήρης και Χρήστος άρχισαν να συνεργάζονται από το 2018.

«Μου το έλεγαν χρόνια να γίνω οδηγός στο tandem, αλλά μου φαινόταν κάπως. Στα διπλά ποδήλατα, σκεφτόμουν, δεν είναι τόσο ανεπτυγμένος ο εξοπλισμός.

Άλλαξα γνώμη με το οικονομικό θέμα, στο tandem η εξάδα σε παγκόσμιο δίνει πριμ, ήταν ο πιο εύκολος δρόμος να μη σταματήσω την ποδηλασία.

Αρχικά δεν με φόβισε το θέμα με την όραση του Χρήστου, με φόβισε ο εξοπλισμός.

Με το που μου έδωσαν το διπλό ποδήλατο και μπήκα στο ποδηλατοδρόμιο του ΟΑΚΑ έπαθα σοκ, ήταν πολύ δύσκολο, ήταν πιο επικίνδυνο και από το αγώνισμα του κέιριν.

Είναι πιο βαρύ ποδήλατο, δέχεται άλλες πιέσεις, μιλάμε για δύο άτομα, η ταχύτητα που αναπτύσσουμε είναι η ίδια που αναπτύσσω και μόνος μου, στα 74 χλμ. περίπου.

Η προπόνηση, η ένταση ανάμεσα σε μονό ή σε διπλό ποδήλατο είναι ακριβώς το ίδιο και πιστεύω πως το διπλό σε κάνει καλύτερο» μας λέει ο Μπρέτας.

«Θα γίνω ρεζίλι, εγώ είμαι παιδάκι, θα μου σπάσει τα πόδια»

Εδώ ήρθε το πρώτο βασικό ερώτημα, πώς θα μπορούσε ένα παιδί που μέχρι το 2017 δεν είχε σχέση με την αγωνιστική ποδηλασία, να ανταποκριθεί σε απαιτήσεις πρωταθλητισμού.

Ο Χρήστος μάς εξιστορεί: «Από τα πρώτα μας βήματα ένιωσα πολύ όμορφα, γιατί ο Σωτήρης δεν θα σε κάνει να αισθανθείς άσχημα, είναι ο άνθρωπος που θα σου κάνει και πλάκα. Από εκεί καταλαβαίνουμε αν είναι καλά.

Μου έδωσε να καταλάβω πως αυτό που αρχίζαμε θα ήταν πολύ σοβαρό.

Φοβόταν πώς θα πάει όλο αυτό, φοβόταν την οδήγηση, γιατί ουσιαστικά είχε και τη δική μου ευθύνη πάνω στο ποδήλατο,

Άκουγα στο χώρο για το όνομα του Σωτήρη, έλεγαν “ο Μπρέτας, ο δυνατός” και σκεφτόμουν “πού θα κάτσω εγώ μαζί του στο ποδήλατο, θα γίνω ρεζίλι, εγώ είμαι παιδάκι, θα μου σπάσει τα πόδια”.

Μετά ο Σωτήρης μού έδωσε να καταλάβω πως δεν ήταν κάτι το τρομακτικό, ασχολήθηκε πάρα πολύ μαζί μου.

Mε τον καιρό είδε ότι κι εγώ μπορώ να τον ακολουθήσω, πως μπορώ να τον βοηθήσω και πλέον ο ένας συμπληρώνει τον άλλον.

Xάρη στο Σωτήρη είμαι εδώ που είμαι σε επίπεδο προπόνησης και ποδηλατικά. Η συνταγή πέτυχε και είμαστε στους κορυφαίους του κόσμου».

«Πάντα ήμουν παιδί της ταχύτητας»

Γεννημένος το 1999 και μένοντας μόνιμα με την οικογένειά του στη Νέα Αλικαρνασσό, ο Χρήστος Σανδαλάκης είχε τις αθλητικές βάσεις.

«Η σοβαρή ενασχόληση με την ποδηλασία ήρθε τον Φεβρουάριο του 2017, ήταν η στιγμή που αποφάσισα πως στη ζωή μου θα κυριαρχεί αυτό.

Μέχρι τότε ασχολιόμουν πιο πολύ με βάρη, πριν είχα παίξει μπάσκετ στον Ηρόδοτο κι έκανα στίβο100 και 200 μέτρα, πάντα ήμουν παιδί της ταχύτητας (γέλια).

Με βοήθησαν στη σωματική ανάπτυξη και στην ενδυνάμωση γιατί ουσιαστικά το στοιχείο που με χαρακτηρίζει στην ποδηλασία είναι η υπερβολική δύναμη» λέει ο Χρήστος, που ήδη έχει επιλέξει την προπονητική, όταν κάποια στιγμή κατέβει από το ποδήλατο.

«Ο Χρήστος έχει άποψη, απαιτεί»

Ο Σωτήρης Μπρέτας, προσθέτει στα παραπάνω: «Είναι ένα παιδί που δεν σταματά την προπόνηση, η σωματοδομή του είναι φοβερή, κοιμάται νωρίς, τρώει καλά, προσέχει πάρα πολύ, πιο πολύ κι από εμένα.

Η μαμά του και ο μπαμπάς του είναι από πάνω όλη ημέρα. Είναι ο ορισμός της οικογένειας.

Θέλει συνεχώς να ανεβαίνει επίπεδο, μου λέει “θέλω να δείξω ποιος είμαι”.

Πολλά παιδιά που έχουν περάσει από το tandem, είχαν πρόβλημα στο πώς θα εκφράσουν τις σκέψεις τους, αντίθετα ο Χρήστος είναι πανέξυπνος.

Εχει άποψη, απαιτεί, ό,τι σκέφτεται το λέει και το υποστηρίζει και λάθος να κάνει. Δηλαδή, βλέπεις ένα παιδί με την ψυχολογία του στα ύψη».

Δείτε εδώ

«Πάτα να βγούμε στην εξάδα…»

Κι αν ο Χρήστος ζει στη γειτονιά του Ηρακλείου και ο Σωτήρης στην Αθήνα, η απόσταση ποτέ δεν ήταν πρόβλημα και η συνεργασία άρχισε να αποδίδει τους πρώτους καρπούς.

Τα καλά δείγματα ήρθαν τον Μάρτιο του 2018 στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ολλανδίας.

Ο Σωτήρης θυμάται: «Ο Χρήστος ήταν ένα παιδί που δεν είχε την παραμικρή εμπειρία από αγώνες, είχε κάνει έναν αγώνα στο tandem, χωρίς επιτυχία και είχε απογοητευτεί.

Του είπα “μη φοβάσαι, θα φέρουμε επιτυχία”, ο μπαμπάς του όταν με άκουσε που έλεγα για εξάδα στο παγκόσμιο, με πέρασε για τρελό.

Εγώ επέμενα, λέγοντάς του: “Δεν ξέρω τι θα κάνεις, πάτα να βγούμε μέσα στην εξάδα, να πάρουμε κανένα φράγκο, για να μην έχω γκρίνια από το σπίτι και να κάνω μόνο ποδήλατο. Bγήκαμε 5οι »!

«Κατέβα και κάνε εμετό…»

Η απορία όμως παραμένει, πώς ένα παιδί μπορεί να ακολουθήσει στο ρυθμό ενός πρωταθλητή.

Ο Χρήστος μάς εξηγεί: «Ουσιαστικά εγώ εκτελώ τις οδηγίες του Σωτήρη. Τη στιγμή που θέλει να αποδώσω το 110%, εγώ θα πρέπει να είμαι έτοιμος να το κάνω, αυτή ουσιαστικά είναι η δουλειά μου.

Από εκεί και πέρα, η οδήγηση είναι θέμα οδηγού, εγώ πρέπει να κάνω εύκολη τη ζωή του, δηλαδή να μην κουνιέμαι, να είναι στημένος σωστά πάνω στο ποδήλατο.

Χαριτολογώντας ο Σωτήρης μού λέει “κατέβα από το ποδήλατο και κάνε εμετό”, δηλαδή όταν κατέβουμε κι όλα γυρίζουν, δεν μπορούμε να περπατήσουμε, τότε ξέρουμε πως έχουμε αποδώσει στο μάξιμουμ.

Απαιτείται απόλυτος συγχρονισμός, το ζητούμενο είναι να πατήσουμε το ίδιο, ώστε το ποδήλατο να φύγει ομοιόμορφα και η δύναμη να κατανεμηθεί σωστά στους τροχούς».

Δείτε εδώ

«Μαθαίνεις να παλεύεις, να μην τα παρατάς»

Το όχημα, το ποδήλατό τους, δική τους κατασκευή.

Ο Χρήστος βρήκε στο διαδίκτυο τον σκελετό αλουμινίου και τα υπόλοιπα ήταν δουλειά του Σωτήρη. Όμως οι ατυχίες δεν έλειψαν.

«Ο εξοπλισμός παίζει τεράστιο ρόλο, μια μικρή αστοχία μπορεί να καταστρέψει όλη την προσπάθεια, ειδικά σε αγωνίσματα με μικρή διάρκεια όπως τα δικά μας.

Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Καναδά καταστρέψαμε δύο τροχούς, ο ένας έγινε στην εκκίνηση των 1000μ.

Απογοητευτήκαμε πάρα πολύ με την 9η θέση, την επόμενη ημέρα ξυπνήσαμε άλλοι άνθρωποι, είχαμε αφήσει πίσω μας ό,τι συνέβη και καταφέραμε να βγούμε 4οι στα 200μ, χάνοντας το χάλκινο μετάλλιο στις λεπτομέρειες.

Ο αθλητισμός είναι μια μικρογραφία της ζωής, σε μαθαίνει να παλεύεις, να μην τα παρατάς και να μην επαναπαύεσαι ποτέ.

Και φυσικά όταν απογοητεύεσαι να συνεχίζεις, γιατί εκεί είναι το μεγάλο στοίχημα» λέει ο Χρήστος Σανδαλάκης.

Για να έχετε εικόνα των ταχυτήτων που αναπτύσσονται, αναφέρουμε πως οι Μπρέτας/Σανδαλάκης έχουν καλύψει τα 200μ. σε 10,098 δευτερόλεπτα, επίδοση που είναι πανελλήνιο ρεκόρ και μια εκ των κορυφαίων σε παγκόσμιο επίπεδο.

«Ναι, το πιστεύουμε»

Πέρα από την παρουσία στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Καναδά, ήρθαν οι νίκες στα 200μ και στα 1.000μ. στο παγκόσμιο κύπελλο της Ελβετίας, «σφραγίζοντας» την παρουσία τους στους Παραολυμιακούς Αγώνες στο Τόκιο, στο τέλος του επόμενου καλοκαιριού.

Η Ελλάδα στην ιστορία των Παραολυμπιακών Αγώνων από το 1988 στη Σεούλ, μέχρι το 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο έχει κατακτήσει συνολικά 92 μετάλλια.

Κανένα, όμως, στην ποδηλασία.

Το ερώτημα κοινό, η απάντηση το ίδιο για τη δοκιμασία στο ολυμπιακό αγώνισμα των 1000μ. ατομικής χρονομέτρησης.

«Ναι, το πιστεύω, ναι. Πολλά ονόματα έρχονται πλέον στο tandem εγώ κοιτώ πάντα τους πιλότους, αν έχεις καλό πιλότο, το ποδήλατο θα πάει καλά. Με τη μετάθεση των Ολυμπιακών Αγώνων κερδίσαμε χρόνο, ο Χρήστος θα είναι πιο έτοιμος» δηλώνει ο Σωτήρης Μπρέτας.

«Ναι, το πιστεύουμε αυτός είναι ο στόχος μας. Θυσιάζουμε πολλά γι αυτό, αν όλα πάνε καλά, πιστεύω πως θα φέρουμε το πρώτο μετάλλιο από την ποδηλασία στη χώρα μας» λέει και ο Χρήστος Σανδαλάκης, συμπληρώνοντας: «Σίγουρα θα είναι κάτι με πολύ άγχος, περιμένω τη στιγμή που το ποδήλατο θα είναι έτοιμο, στημένο στην εκκίνηση.

Κάνω εικόνα τη στιγμή της εκκίνησης και φυσικά η κορυφαία στιγμή που φαντάζομαι είναι να ανέβουμε στο βάθρο και γιατί όχι να ακούσουμε και τον εθνικό μας ύμνο. Θα ήταν η ύψιστη τιμή».

sports3.gr