Στην κατάταξη της χρονιάς που ανακοίνωσε η Διεθνής Ένωση Ποδηλασίας, το ελληνικό δίδυμο κατέχει την κορυφή με 209 βαθμούς, αφήνοντας στις δύο επόμενες θέσεις τα πληρώματα από Ιρλανδία και Πολωνία. Φυσικά, η συγκεκρικριμένη πρωτιά δεν μπορεί να σβήσει την πίκρα για την απώλεια του μεταλλίου στο Ρίο, ωστόσο απάλυνε κατά κάποιο τρόπο, τον πόνο των δύο αθλητριών αλλά και του ομοσπονδιακού προπονητή, Γιώργου Βαρβεράκη.
Ο «αρχιτέκτονας» της ελληνικής επιτυχίας μιλώντας στο Πρακτορείο Sport δεν έκρυψε την ικανοποίησή του για την κατάκτηση της κορυφής στην παγκόσμια κατάταξη, αποκάλυψε τους λόγους για τους οποίους χάθηκε το μετάλλιο στον αγώνα δρόμου, ενώ μίλησε και για το αύριο της ελληνικής ποδηλασίας.
«Είμαστε χαρούμενοι και ικανοποιημένοι γιατί καταφέραμε να κατακτήσουμε την κορυφή στην παγκόσμια κατάταξη. Αποτελεί την επιβράβευση μιας σταθερής πορείας επιτυχιών καθ` όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Τα κορίτσια ήταν στην κορυφή σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις, έχοντας μια σταθερή και υψηλού επιπέδου απόδοση, με αυξανόμενη, μάλιστα, βελτίωση. Βήμα-βήμα πέτυχαν το στόχο της κορυφής. Ναι, υπάρχει απογοήτευση για την απώλεια του μεταλλίου στο Ρίο, όμως αυτή η πρωτιά δίνει την ικανοποίηση ότι η πραγματική τους αξία δεν ανταποκρίνεται στο αποτέλεσμα της Βραζιλίας», είπε ο Γιώργος Βαρβεράκης στο ΠS.
Όταν του τέθηκε το δίλημμα για το εάν θα αντάλλασε την παρουσία των τελευταίων ετών με ένα μετάλλιο στο Ρίο, ήταν επιφυλακτικός. Όχι τόσο για τον ίδιο όσο για τις δύο αθλήτριες, οι οποίες ήθελαν πάση θυσία ένα Παραολυμπιακό μετάλλιο.
«Προσωπικά δεν θα έκανα μια τέτοια ανταλλαγή. Όμως για τα κορίτσια είναι διαφορετικά. Για το πρεστίζ τους αλλά και για πολλούς ακόμη λόγους, ίσως να το σκέφτονταν. Εγώ βλέπω τι έχουν πετύχει όλα αυτά τα χρόνια. Το εισπράττω από συναδέλφους άλλων χωρών. Όμως στην Ελλάδα, γι` αυτά τα παιδιά το μετάλλιο μετράει πιο πολύ».
Όταν του ζητήθηκε να αναλύσει τους λόγους που χάθηκε αυτό το μετάλλιο, ο Γιώργος Βαρβεράκης ήταν κατηγορηματικός. «Στην τελευταία ανηφόρα λίγο πριν την κορυφή. Σε μια στιγμή αδυναμίας, συγκυρίας ή ικανότητας των αντιπάλων χάσαμε 20 δευτερόλεπτα. Στη συνέχεια βγήκαμε μόνοι στον αέρα και εκεί χάθηκαν όλα. Ήταν το χειρότερο σενάριο, δηλαδή το ελληνικό ποδήλατο να βρεθεί μόνο στον αέρα. Εκεί δημιουργήθηκε η μεγάλη διαφορά. Κοντά στα τέσσερα λεπτά. Και όλα τελείωσαν. Πήγαμε μόνοι σε κόντρα αέρα για 17-18 χιλιόμετρα».
Όσο για την επόμενη ημέρα είπε πως «προέχει η ξεκούραση και η ανασύνταξη μέχρι το πρώτο μεγάλο γεγονός, το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2017 στη Νότια Αφρική. Εκεί, απ` όπου ξεκίνησε η εφετινή λαμπρή πορεία του ελληνικού tandem. Πιστεύω ότι μπορούμε να κερδίσουμε. Θα έχουμε και νέα παιδιά. Νέο αίμα, όπως παραδείγματος χάρην, ο Νίκος Παπαγγελής. Εκεί, με τη βοήθεια της ομοσπονδίας και των χορηγών της, θα αρχίσει το χτίσιμο της ομάδας για το Τόκιο».
