«Το πολύωρο ταξίδι της επιστροφής από το Ρίο, μέσα στο αεροπλάνο είχε εκτός από χαλάρωση και περισυλλογή. Όσο διήρκεσε η πτήση πέρασαν από το μυαλό μου άπειρες σκέψεις που με ταξίδεψαν και με γέμισαν ανάμικτα συναισθήματα.
Η σκέψη όμως που με ταρακούνησε ήταν το να κάνω μία στροφή στην ποδηλατική μου καριέρα. Ένα νέο ξεκίνημα, με τα αγωνίσματα αντοχής στην πίστα.
Αυτό δεν ήταν κάτι που ερχόταν στο μυαλό μου πρώτη φορά, για όσους δεν θυμούνται, το ποδήλατο το ξεκίνησα με τα αγωνίσματα αντοχής και πάμπολλες επιτυχίες στις μικρές ηλικιακά κατηγορίες, με αποκορύφωμα το Κind Tours 2002, όταν ως παμπαίδας στο Βερολίνο κατέκτησα το χάλκινο μετάλλιο στον αγώνα αντοχής και την πρώτη θέση στα σπριντ ευθείας.
"Ο κύβος ερρίφθη", είπα στον εαυτό μου και την άλλη μέρα βρέθηκα να προγραμματίζω την μετάβαση μου στις νέες και εξίσου γοητευτικές δοκιμασίες. Χωρίς πολλά χρονικά περιθώρια άρχισαν οι αγώνες και η συλλογή βαθμών στο σκρατς, στο καινούριο όμνιουμ και στους πόντους.
Για να φτάσω βέβαια, στη συλλογή βαθμών ομολογώ ότι το σώμα μου πέρασε ένα σοκ. Από τα 90 κιλά έχω πέσει στα 78 και ιδανικά το βάρος μου πρέπει να μειωθεί στα 75-73 κιλά.
Όταν κάνεις σπριντ χρειάζεσαι τον μυϊκό όγκο και στο πάνω μέρος του σώματος, όμως πλέον αυτό που με ενδιαφέρει είναι να επικεντρωθώ σε κορμό και πόδια, αφού πλέον στόχος μου είναι η αντοχή και η αντοχή στην ταχύτητα. Το ζητούμενο βέβαια είναι χάσω τόσο μυϊκό όγκο ώστε να μην χάσω από την ταχύτητα μου.
Η μετάβαση αυτή ήταν πολύ σκληρή, σε όλα τα επίπεδα. Ακόμα και οι προπονήσεις μου άλλαξαν ριζικά. Στα σπριντ η προπόνηση που έκαναν ήταν στις 2,5 ώρες, ενώ πλέον μπορεί να φτάσουν τις 5-6 ώρες.
Το σχέδιο μετάβασης από τα σπριντ στην αντοχή το κατάρτισα μόνος μου, αφού τα οικονομικά δεν μου επιτρέπουν να έχω προπονητές. Ωστόσο, έχω την ευκαιρία να συμβουλεύομαι ξένους προπονητές όταν βγαίνω στο εξωτερικό.
Αλήθεια είναι ότι θα με βοηθούσε σημαντικά αν είχα έναν προπονητή, αλλά για μένα το να δίνω 2.000 ευρώ το μήνα μοιάζει πολυτέλεια.
Είχα μιλήσει με τον Άντι Σπαρκς, ο οποίος έχει το δική του πια ομάδα και προπονητικό κέντρο στο Κολοράντο και θα μπορούσε να με αναλάβει, όμως τα 2 χιλιάρικα το μήνα είναι απαγορευτικά για εμένα.
Βεβαίως, εκεί μέσα σου παρέχουν τα πάντα, δεν έχεις να σκεφτείς το παραμικρό, προπονητές, γυμναστές, φυσιοθεραπευτές, μηχανικούς, διατροφολόγους, τα πάντα...
Η ποδηλασίας εξελίσσεται ραγδαία, αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι η μέση ωριαία ταχύτητα έχει αυξηθεί στα 55χλμ./ώραστην πίστα σχεδόν 10χλμ/ώρα σε σχέση με πριν από 20 χρόνια.
Μετά το Ρίο, πήρα ένα μήνα ξεκούραση και αμέσως μετά πήγα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Παρισιού έτρεξα χωρίς άγχος και έχοντας χάσει κάποια κιλά (τα οποία ξαναπήρα προς το τέλος του 2016 γιατί είχα στρεσάρει πολύ τον οργανισμό μου) κατέκτησα το ασημένιο μετάλλιο στο elimination και την 4η θέση στο σκρατς.
Αυτό το ξεκίνημα ήταν πολύ πολύ καλύτερο απ' όσο μπορούσα να φανταστώ και μου έδωσε δύναμη να συνεχίσω. Έκανα τον προγραμματισμό μου και ξεκίνησα να αντιμετωπίσω τα ιερά τέρματα των αγωνισμάτων αντοχής, με στόχο την συγκομιδή βαθμών.
Κάθε θετικό αποτέλεσμα μου έδινε και περισσότερο κουράγιο για να συνεχίσω την σκληρή δουλειά παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, με όσα συμβαίνουν στην ομοσπονδία.
Η 3η θέση στην Αγγλία σίγουρα ήταν μία καλή αρχή, αφού επρόκειτο για έναν αγώνα που δεν περίμενα να έχω τόσο νωρίς, τόσο καλό πλασάρισμα.
Ακολούθησε η 1η θέση στο όμνιουμ και στο σκρατσ και η 2η θέση στους πόντους, στην Τούλα, φτάνοντας συνολικά τα 6 μετάλλια στη Ρωσία (Μόσχα 1η θέση όμνιουμ και 2η σκρατς) απέναντι σε πολύ δυνατές ομάδες, που κατέβασαν οι Ρώσοι και οι Καζάκοι.
Στην Ελβετία κατέκτησα την 3η θέση στο σκρατς, σε ένα ταξίδι που ήθελα να κάνω καλή παρουσία. Αμέσως επόμενο ταξίδι ήταν στην Πορτογαλία, όπου έχασα το μετάλλιο σε ένα ξεκόλλημα που έκαναν πολλά άτομα από την ίδια ομάδα, κάτι που δεν συμβαίνει στα Παγκόσμια Κύπελλα. Ήταν περίεργη κούρσα.
Στη Γερμανία ανέβηκα στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου στους πόντους, σε έναν πολύ δυνατό αγώνα, στον οποίο μετείχε και η δική μου επαγγελματική ομάδα, με τον οποία τότε δεν συνεργαζόμασταν. Βλέποντας με εκεί να αγωνίζομαι ως αντοχιτζής, ενώ με ήξεραν για σπρίντερ εντυπωσιάστηκαν και κάπως έτσι φτάσαμε στη συνεργασία.
Στην Τσεχία κατέτησα την 5η θέση όμνιουμ και μία ακόμη 1η θέση στο ίδιο αγώνισμα, 2ος στο σκρατς με τον Ζαφείρη να ακολουθεί 3ος. Ήταν πολύ δυνατοί αγώνες, όμως ήμουν σε εξαιρετική κατάσταση και παρά την κόντρα που είχα με τον Ιταλό, κατάφερα να σφραγίσω την νίκη στο τελευταίο αγώνισμα.
Το σκρατς ουσιαστικά ήταν η αρχή για τον Ζαφείρη, στα νέα αγωνίσματα και σίγουρα τον ανέβασε ψυχολογικά.
Σειρά είχαν οι 6ήμεροι αγώνες στην Ιταλία, Τορίνο και Φιορεντζουόλα, όπου πήρα την 1η θέση στο Τορίνο στο σκρατς και την 3η στο μάντισον στην Φιορεντζουόλα με ρεκόρ σταδίου. Ήταν πολυ σημαντικός αγώνας σε ένα αγώνισμα που οι ξένοι τρέχουν 15-20 χρόνια κι εμείς ξεκινήσαμε τώρα. Ο διοργανωτής μάλιστα μας έχει ήδη προσκαλέσει για τους επόμενους αγώνες.
Η αναζήτηση βαθμών με ανάγκασε να ταξιδέψω στο Άσκολι της Ιταλίας, σε έναν αγώνα που δεν είχα προγραμματίσει, όπου ευτυχώς ο στόχος μου επετεύχθη, κατακτώντας την τρίτη θέση στο όμνιουμ.
Επόμενος αγώνας στο καλεντάρι μου ήταν το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα πίστας, όπου λάμβανα πρώτη φορά επίσης στα αγωνίσματα αντοχής και ήθελα την πρωτιά σε όλα τα αγωνίσματα.
Ήμουν ευτυχής γιατί κατέκτησε 6 χρυσά μετάλλια, με τον Ζαφείρη κάναμε το 1-2, ενώ εξαιρετική ήταν και η παρουσία του Στέφανου Κλόκα, τον οποίο προπονώ και ήρθε δεύτερος στους πόντους.
Το γεγονός μάλιστα, ότι προπονούμαι μαζί του με έχει βοηθήσει, αν και θα με βοηθούσε περισσότερο να είχα κάποιον να κυνηγάω, όμως δυστυχώς στην Ελλάδα καθένας κάνει μόνος του προπόνηση...
Στο Ευρωπαϊκο Πρωτάθλημα πίστας του Βερολίνου πήγα με τα γνωστά οικονομικά προβλήματα και το μετάλλιο χάθηκε στο τελευταίο σπριντ, μένοντας στην 5η θέση στους πόντους.
Στο πρώτο μου Παγκόσμιο Κύπελλο στο Προυσκόβ της Πολωνίας ήρθε το μετάλλιο που άδικα έχασα στο Ευρωπαϊκό. Οι διακρίσεις αυτές με ανέβασαν στην πρώτη θέση της γενικής κατάταξης των Παγκοσμίων Κυπέλλων στο σκρατς και τους πόντους και τη 2η στο όμνιουμ, μετά τα τρία Παγκόσμια Κύπελλα, σε Πολωνία, Μάντσεστερ και Καναδάλ.
Το γεγονός ότι δεν πήγα στην Χιλή είχε ως συνέπεια να χάσω μία θέση να υποχωρήσω μία θέση στο όμνιουμ (πλέον είμαι 3ος).
Είναι σημαντικό να παραμείνω στην πρώτη τριάδα και στα τρία αγωνίσματα έως και το τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο, διότι η διαδικασία πρόκρισης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο ξεκινά τον Μάρτιο του 2018 και αυτό που ζητούν πια από την Παγκόσμια Ομοσπονδία είναι σταθερότητα και διάρκεια κάτι που εμάς λόγω των σοβαρών οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε μας δυσκολεύει αρκετά.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι στα Παγκοσμια Κύπελλα έχουν δικαίωμα συμμετοχής μόλις οι 22 πρώτοι της Παγκόσμιας κατάταξης.
Μένει το πέμπτο και τελευταίο παγκόσμιο κύπελλο στο Μινσκ της Λευκορωσίας και φυσικά τέλος Φεβρουαρίου το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Άπελντοορντ της Ολλανδίας, στο οποίο έχω ήδη εξασφαλίσει την πρόκριση μου και στα 3 αγωνίσματα.
Λόγω των κανονισμών, από τη στιγμή που άλλαξα αγωνίσματα μεσούσης της σεζόν δεν είχα δικαίωμα να τρέξω παρά μόνο στα τελευταία τέσσερα παγκόσμια Κύπελλα, με τους αντιπάλους μου να κουβαλάνε τη βαθμολογία από την Ολυμπιαδά του Ρίο και τα Παγκόσμια Κύπελλα του 2016.
Πάλεψα όμως και κατάφερα να βρεθώ σε υψηλή βαθμολογική θέση και τώρα διεκδικώ επί ίσοις όροις την πρόκριση μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.
Σίγουρα τα περιθώρια βελτίωσης είναι πάρα πολλά και τα αποτελέσματα πολύ ευχάριστα, σε μικρό χρονικό διάστημα, όμως από την άλλη τα προβλήματα παραμένουν πάρα πολλά, τα έχουμε πει πολλές φορές και δεν ξέρω αν έχει νόημα πια να τα απαριθμήσουμε πάλι.
Οφείλω να πω ότι χωρίς τη βοήθεια των χορηγών μου euroins – stoiximan, το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα μπορούσα καν να συμμετέχω σε όλους αυτούς τους αγώνες.
Μεγάλος μου στόχος παραμένει αυτός των Ολυμπιακών Αγώνων στο Τόκιο το 2020, όπου θα είναι η τέταρτη διαδοχική συμμετοχή μου σε Ολυμπιακούς Αγώνες μετά το Πεκίνο 2008, Λονδίνο 2012, Ριο 2016 και το μόνο σίγουρο είναι πως θέλω να διεκδικήσω το μετάλλιο που λείπει από τη συλλογή μου.
Σίγουρα η συνέχεια θα είναι ξεχωριστή και μακάρι να έχουμε και την ανάλογη στήριξη από την Πολιτεία και την ομοσπονδία.
Θέλω να ευχηθώ καλές γιορτές σε όλο τον κόσμο με υγεία και αγάπη. Με τις προσπάθειες όλων μας να σηκώσουμε την Ελλάδα μας ψηλά και να αφήσουμε πίσω την κρίση και όλα τα προβλήματα που μαστίζουν αυτή τη στιγμή τη χώρα μας».
