Η ανατροφή των νέων αποτελεί θεμέλιο κάθε
κοινωνίας σύμφωνα με τον Πυθαγόρα. Πρωταρχικός και
κύριος φορέας ανατροφής των νέων είναι η οικογένεια τους.
Με την
εκπαίδευση που τους παρέχεται από την πολιτεία ολοκληρώνονται ως
ανθρώπινες προσωπικότητες. Δεν είναι όμως λίγες οι φορές που η
κρατική εκπαίδευση υπολειτουργεί αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό
στην διαπαιδαγώγηση των νέων και εν συνεχεία στην πολιτειακή ζωή.
Οι αιτίες για αυτήν την υπολειτουργία;
Ποικίλες: Μικροπολιτικά συμφέροντα, μη επαρκής χρηματοδότηση,
έλλειψη αξιοκρατίας-διαφάνειας και η λειτουργία ορισμένων φοιτητικών
παρατάξεων σε ρόλο πολιτικών σχηματισμών είναι κάποια από τα
προβλήματα που αντιμετωπίζει η εκπαίδευση στη χώρα μας σήμερα.
Μέσα σε όλη αυτήν την κατάσταση εν έτει 2021 μια μεταρρύθμιση που
αφορά την τριτοβάθμια εκπαίδευση γεννά μια ελπίδα για το μέλλον.
Ποιά είναι όμως αλήθεια η κατάσταση στα Ελληνικά πανεπιστήμια
σήμερα και γιατί το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι τόσο αναγκαίο για
την ασφάλεια και την αναβάθμιση του επιπέδου σπουδών στην
ανώτατη εκπαίδευση;
Ξεκινώντας από το ζήτημα της ασφάλειας μια απλή αναδρομή στο
παρελθόν αρκεί για να καταδείξει το μέγεθος του προβλήματος…2017:
Διακίνηση ναρκωτικών στο ΑΠΘ. 2018: Εισβολή κουκουλοφόρων στο
Πάντειο. 2019: Απόπειρα βιασμού φοιτήτριας στη φιλοσοφική του
ΕΚΠΑ. 2020: Απειλές και ύβρεις κατά καθηγητών στα Πανεπιστήμια
Πατρών και Κρήτης. Είναι μόνο μερικά περιστατικά… Xωρίς να
αναφέρω εκείνα των ξυλοδαρμών φοιτητών, των βανδαλισμών καθώς
και το πολύπαθο Ο.Π.Α.(πρώην Α.Σ.Σ.Ο.Ε)
Η παραβατικότητα στους χώρους της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης
είναι απόρροια των φοιτητικών αγώνων την δεκαετία του 1970 ,που η
χώρα μας μαστίζονταν από την καταπάτηση της ελευθερίας του
ανθρώπου, και της λανθασμένης αντίληψης του ασύλου που αυτή
δημιούργησε. Βέβαια το πανεπιστημιακό άσυλο καταργήθηκε αλλά η
βία παρέμεινε στα πανεπιστήμια, στερώντας από τους φοιτητές την
ασφάλεια που τόσο επιθυμούν ώστε να αφοσιωθούν στις σπουδές τους
(και τους καθηγητές στο ερευνητικό τους έργο).
Και πώς να το κάνουν;
Όταν τα πανεπιστήμια εξισώνονται με οποιονδήποτε δημόσιο
χώρο και επιτρέπεται η πρόσβαση σε αυτά ανθρώπων που καμιά σχέση
δεν εχουν με τον εκπαιδευτικό και ερευνητικό τους χαρακτήρα. Οταν τα
Α.Ε.Ι. ενδέχεται να αποτελούν το μοναδικό σημείο της ιδιωτικής και
δημόσιας ζωής που δεν υπάρχει πειθαρχικό δίκαιο και όργανο που να
ορίζει ποινές για την παραβίαση των κανονισμών τους.
Ή ακόμα όταν το
σώμα που έχει επωμιστεί την ομαλή λειτουργία της κοινωνικής ζωής
δεν μπορεί να επέμβει άμεσα, όποτε παρουσιαστεί η ανάγκη…
Όσον αφορά την ακαδημαϊκή υπόσταση της τριτοβάθμιας
εκπαίδευσης αυτή έχει δύο όψεις. Η πρώτη ((θετική)) που παρουσιάζει
τα μεγάλα πανεπιστημιακά ιδρύματα και ορισμένες σχολές με υψηλή
ζήτηση να βρίσκονται σε ικανοποιητικό επίπεδο και να απολαμβάνουν
τη διεθνή αναγνώριση. Και η δεύτερη ((αρνητική)) που καταδεικνύει ότι
το 2019, σύμφωνα με την Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης,
περίπου το 42% των φοιτητών είχαν ξεπεράσει κατά πολύ το
προβλεπόμενο όριο σπουδών καθώς και την ύπαρξη πληθώρας
τμημάτων, σε πανεπιστήμια σε κάθε γωνιά της χώρας, που παραμένουν
στάσιμα.
Όμως επειδή εχθρός του καλού είναι το καλύτερο οφείλουμε να
καταπολεμήσουμε τις ακαδημαϊκές παθογένειες ώστε να αναβαθμιστεί
το σύνολο του επιπέδου σπουδών. Γιατί όταν 4 στους 10 φοιτητές έχουν
μειωμένες πιθανότητες να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, αυτό
λειτουργεί σαν τροχοπέδη στην ακαδημαϊκή αναβάθμιση. Ακόμα όμως
και αν αυτοί οι φοιτητές αποκτήσουν το πτυχίο τους, μειώνουν την
προσπάθεια όσων κατάφεραν να το αποκτήσουν στην ώρα τους, καθώς
η δυναμική του εκάστοστε πτυχίου υποβαθμίζεται. Όταν σε όλη τη χώρα
υπάρχουν σχολές στις οποίες οι εισακτέοι τους δεν έχουν
αποδεδειγμένα το κατάλληλο γνωσιακό υπόβαθρο από την
δευτεροβάθμια εκπαίδευση τους καθώς στις εξετάσεις λαμβάνουν
βαθμολογίες 2 και 3 στα 20, αυτό υποβαθμίζει το επίπεδο σπουδών,
καθώς η χρηματοδότηση αυτών των τμημάτων στερεί πόρους από άλλα
παραγωγικά τμήματα…
Με αυτό το νομοσχέδιο η πολιτεία έρχεται να ορίσει το νομοθετικό
πλαίσιο για την επίλυση των παραπάνω ζητημάτων. Το επόμενο βήμα
όμως που αφορά την ορθή εφαρμογή του για την άμεση εξασφάλιση της
ηρεμίας στα Α.Ε.Ι. και την μακρόχρονη ποιοτική τους αναβάθμιση ειναι
το πιο δύσκολο και αυτό που τελικά θα κρίνει αν η ελληνική τριτοβάθμια
εκπαίδευση στο σύνολο της μπορεί να αναβαθμιστεί.
Υ.Γ. Όσον αφορά τα πανσπουδαστικά συλλαλητήρια και ποιοι
συμμετέχουν σε αυτά: Την τελευταία φορά οι φοιτητές βρίσκονταν σε
εξεταστική περίοδο, διάβαζαν και δεν έφτιαχναν μολότοφ… Αυτό για να
έχουμε υπόψιν μας ποιοι δεν επιθυμούν τα πανεπιστήμια να είναι
ασφαλή…
Ο Στέργιος Καραμεσίνης-Σπινθάκης είναι δευτεροετής φοιτητής της
Ιατρικής Σχολής Αθηνών
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΛΑΙΚΟ ΛΑΧΕΙΟ 16/02/2021 : ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ 7 ΗΣ ΚΛΗΡΩΣΗΣ
